Аман Саспаев: Туура жооп

Туура жооп Кечке маал, газеталарды оодарып карап отурган он беш жашар уулум менин жаныма газетанын бир санын көтөрүп келди. Мен бирдеме жазымыш болуп үстөлүмдө отургам. –Папа, бир газетада карама-каршы эки пикирди бирдей кубаттап да жаза беришеби? – деп сурады ал. Мен калемимди ары коюп, бир аз ойлонуп калдым. Албетте, сегизинчи класста окуп, азамат болуп калган балага ойлоп жооп берүүгө туура келди. –Мүмкүн, жаңылыштык чыгар. –Жок, папа, атайын… “Анда, көрөлүчү” – дедим да газетаны колума алдым. Бала сөөмөйү менен эки жерин көрсөттү. Бири – тамеки өстүрүү жөнүндөгү адистин кеңеши, дагы бири толугу менен…..

Бактыгүл Чотурова: Классика-кылымдарга көчөсүң, Кыйын күндүн каректерин тешесиң

Күлүктү сойбогула Айтпаңыз, айтпаңызчы, Мал сойгон мактанычпы?! Төрт буту байланганда, Төбөмдөн асман учту…   Чыйрыктым… сүрү беле?! Чыңырды үнү неге? Бир кезде даңканы учкан, Мал эмес… күлүк эле…   Шаан-шөкөт, элде ат чабыш… Шамалдай таштап арыш, Алдына ат чыгарбай, Таанылган атагы алыс.   Душманы азаар жандын, Бут тосот кадамга арбын… Негедир окшоп кетти, Тагдыры адамдардын.   Ич тардык аласасы, Ийилтип таразасы- Асылды жыккан менен, Айтылып калат аты.   Атаңдын көрү, турмуш, Кылсачы назар сынгыс… Жаза алат жакшылар да, Жасаган окшоп кылмыш…   Баарына тойлогула, Бирок да ойлогула, Тушу өтүп кетсе толугу менен…..

Шекербек Калыков: Буйруса депутат болом

Буйруса депутат болом Сунуш түштү, туугандар. Депутат болушум керек экен. “Сен татыктуусуң”, дешти. Түнү бою уктабай чыктым. “Неден жаздым, неден жаңылдым”, дейм ичимен. “Жарытылуу костюмуң жок, байкушум. Деректир акемин костюмун жеңемен сурайт окшойм…” деп келинчегим жанымда өзүнчө буйшаман. Анан дагы кейигендей, “Элден чыгат деген шу экен да…” деп оор улутунуп коет. “Минеге элден чыгат экемин” дейм. Кемпиримин сөзү жакпады, мага. “Патта аканин баласы депутат болгондон бери жок болуп кетти го. Карачечекей эжесинин тажиясына келбей койду. Элдин баары айтып атат. Элден чыккан шу деп атышат”, деп аялым, кабатыр болуп алган. “Ээ, толугу менен…..

Нурлан Калыбеков: Бийиктик (Рамис Рыскуловго)

“Нур дүйнө” китебинен, 1995-жыл Бийиктик Рамиске арнайм 1 Мен феномен, чанда келчү улуу жан, Бийиктигим аскалардай шаңкаят. Ой берметин түбүнө алган чөгөрүп, Тереңдигим океандай чайпалат.   Идеялар чагылгандай чартылдап, Улуу Көктөн турат мээме чагылып. Ыйык нурлар дал төбөмдөн куюлуп, Таманымдан турат жерге агылып.   Бүт турпатым нурга тунуп жалтырап, Жан дүйнөмдү ээлеп алган улуулук. Көкүрөгүм аруулукка жык толуп, Жүрөгүмдө ойноп турат сулуулук.   Көтөрө албай өз кудурет күчүмдү, Күндөр болот ташкындаган, толкуган. Мен ошондо чексиз күчкө ээ болуп, Турмуштагы болбостукту болтурам.   Чийип таштап пендечилик мыйзамын, Жок кыламын майда барат толугу менен…..

Мирзохалим Каримов: Бакма бала

Бакма бала Быйыл он экиге кадам койгон кыялкеч бала түшкө жуук мектептен чыгар замат күндө мына ушул шагыл төшөлгөн түз жол менен түптүз үйгө келет. Кээ бир бейдаба балдарга окшоп оюнкарактык кылып, көчө-көйдө кечке чейин тентип жүргөндү билбейт. Мүнөзү түнт болгону үчүнбү, айтор, башка балдар негедир ага анча жакындашпайт. Класста мугалим жок болуп калган убакта балдар бири-бирин кубалап, мектепти баштарына көтөрчүдөй айкырып-кыйкырышса бу бала кудум мык менен кагып койгондой партасынан жылбай тек турат. Дагы бир таң кала турган жери – чоң адамдан бешбетер терезеге телмирип, негедир ойлоно берет. Ал нени толугу менен…..

Кеңеш Жусупов: Бир тамчы суу

Бир тамчы суу Балдар, мен силерге таалим болор икая айтып берейин. А дегенде жомоктун башын угалы. Алатоо тоолорунун чокуларынан жайы-кышы ак кар, көк муз кетпейт. Булут оролгон долу көк музга кимдин күчү жете алат? Ойлонуп көргүлөчү. Таппадыңарбы? Силер күндүн нурун унутуп койдуңарбы? Атам замандан бери тоңгон музду бир гана күндүн нуру козгой алат. Дүйнөдө андан күчтүү, кубаттуу эч нерсе жок. Жакында ошол көк муздан сарыгып бир тамчы суу пайда болуптур. Бул күндүн илебинен экенин билдиңерби?! Бир тамчы суу муздун бурчунан салаңдап турса, капылеттен ага тил бүтүптүр. Андай немеге ат койбосок толугу менен…..

Бакытбек Абдыразаков: Элиң турса күйүп кызыл чок болуп, Чокко түш да, атыл жоого ок болуп

Өмүр баян Акын, публицист, чыгаан педагог, коомдук ишмер Бакытбек Сагынбаевич Абдыразаков 1974-жылы 13-сентябрда Кыргыз Республикасынын Ош облусуна караштуу Кара-Кулжа районундагы Токбай-Талаа айылында туулган. 1981-жылы Кара-Кулжа районундагы “Ленинчил жаш” (азыркы Б. Исаев атындагы) орто мектебинин 1-классына кабыл алынган. Аталган мектепти 1991-жылы алтын медалы менен аяктап, Жусуп Баласагын атындагы Кыргыз улуттук университетине тапшырып, 1996-жылы артыкчылык диплому менен ийгиликтүү бүтүргөн. 1996-жылдын август айынан баштап Кара-Кулжа районундагы Б.Исаев атындагы орто мектепте кыргыз тили жана адабияты мугалими болуп иштей баштаган. 2004-жылы М.Абакиров атындагы “Токбай-Талаа” орто мектебине которулуп, аталган мектепте кыргыз тили жана адабияты сабагы боюнча толугу менен…..

Мар Байжиев: Ууру катын

Ууру катын (Аңгеме) –О-о! О-у-у! Кармагыла! Кармагыла, тигини! Кармагыла! – деп кимдир бирөө ак калпагын булгалап, айдоо менен сербектеп чаап келе жатты. Анын кашкайган башы күнгө жаркырайт. Картошка отоп жүргөн окуучулар үрккөн улактардай селдейип туруп калышты. –Агай, кимди кармайбыз? – деди кыз. –Ырас эле, бул ким өзү? – Мугалим агай таңыркап далысын куушуруп койду. Балдар биринин сөзүн бири бөлүп кужулдашты. Бир тобу, чаап келе жаткан көк башы Таштан аба, анткени үстүндөгү жашыл чапан экен дешсе, башкалары жок, бул Бөкөн чоң ата дешти. Дагы бирөөлөрү, бул Таштан аба да эмес, Бөкөн толугу менен…..

Курсан Пакыр Чандеки: Жетилүүнүн белгиси

Жетилүүнүн белгиси Таланттуу акын Бектуруш Салгаманинин “Сагынып жашайм” аталыштагы китебинин алгачкы бетиндеги ыр “Таяк” деп аталат экен. “… Жыл бою не келбедим? – деп кадалып, карайм көздөн жаш, жүрөктөн кан агып. Былтыр эле өзү басчу шартылдап, калган экен апам таяк таянып.   Көзү нурсуз – карай берчү жолума, бели ийилип, чөгө түшкөн бою да. Басса-турса таяк – өбөк, жөлөгү, минтерлиги келбептир эч оюма.   –Мени төрөп, жууп, чоңойткон адамга, жарым кулач келген ушул таякча өбөк, жөлөк боло албаймбы? – деп сыздап, өзүмдү өзүм турам сөгүп, аяп да”. Ыр – троптун толугу менен…..

Өскөн Даникеев: Наристе кыял

Наристе кыял Ай сүттөй жарык эле. Бала эки алаканын башына жаздап андан көзүн албайт. “Жез кемпир кум санап атат, – дейт оюнда. – Азыр чабалекей келет, анан куйругу менен кумун чачып кетет. Жез кемпир кайра башынан түшөт. Чабалекей… Ал кандай чабалекей болду экен?” Алардын үйүндө да чабалекей бар. Экөө. Нак тирөөч менен устун ашташкан жерине уя салып алышкан. Эртеден кечке жандары тынбайт, учуп-кире берет… “А балким, тиги Жез кемпирди өмүр бою адаштырган чабалекейди булар да билсе керек? Кантип билбесин, билет го. Баары тең бир уруудан да. Чабалекей адамга жакын дебедиби толугу менен…..