Нурлан Калыбеков: Бийиктик (Рамис Рыскуловго)

“Нур дүйнө” китебинен, 1995-жыл Бийиктик Рамиске арнайм 1 Мен феномен, чанда келчү улуу жан, Бийиктигим аскалардай шаңкаят. Ой берметин түбүнө алган чөгөрүп, Тереңдигим океандай чайпалат.   Идеялар чагылгандай чартылдап, Улуу Көктөн турат мээме чагылып. Ыйык нурлар дал төбөмдөн куюлуп, Таманымдан турат жерге агылып.   Бүт турпатым нурга тунуп жалтырап, Жан дүйнөмдү ээлеп алган улуулук. Көкүрөгүм аруулукка жык толуп, Жүрөгүмдө ойноп турат сулуулук.   Көтөрө албай өз кудурет күчүмдү, Күндөр болот ташкындаган, толкуган. Мен ошондо чексиз күчкө ээ болуп, Турмуштагы болбостукту болтурам.   Чийип таштап пендечилик мыйзамын, Жок кыламын майда барат толугу менен…..

Тайир Аширбай: Ал деген – Ыр Аңыз, Улуттук Уламыш!

Рамис ( поэма) Дүк! Дүк! Дүк! Ойгон, Шык! Уктабай үйдөн чык!   Рамисти тапкыла , Кайрадан ачкыла!   Айткыла, Рамис ким? Көктөгү Айбы, Күн?   Ал деген – Ыр Аңыз, Улуттук Уламыш!   Тамшанткан табышмак, Жообу жок жандырмак.   Кыргыздын багына Жаралган казына.   Манастай анык шаа, Алмашкыс падыша.   Биз билген пенде эмес, Төрөлгөн жерде эмес,   Алыскы жылдызда, А бирок , кыргыз да!   “Кыргызча – жылдызча” Сөздүктү түпнуска   Түрүндө түзгөн ал, Асмандан түшкөн ал.   Миң тамыр – дареги, Жалбырттайт кареги.   Тик учкан чачын айт, толугу менен…..