Бактыгүл Чотурова: Классика-кылымдарга көчөсүң, Кыйын күндүн каректерин тешесиң

Күлүктү сойбогула Айтпаңыз, айтпаңызчы, Мал сойгон мактанычпы?! Төрт буту байланганда, Төбөмдөн асман учту…   Чыйрыктым… сүрү беле?! Чыңырды үнү неге? Бир кезде даңканы учкан, Мал эмес… күлүк эле…   Шаан-шөкөт, элде ат чабыш… Шамалдай таштап арыш, Алдына ат чыгарбай, Таанылган атагы алыс.   Душманы азаар жандын, Бут тосот кадамга арбын… Негедир окшоп кетти, Тагдыры адамдардын.   Ич тардык аласасы, Ийилтип таразасы- Асылды жыккан менен, Айтылып калат аты.   Атаңдын көрү, турмуш, Кылсачы назар сынгыс… Жаза алат жакшылар да, Жасаган окшоп кылмыш…   Баарына тойлогула, Бирок да ойлогула, Тушу өтүп кетсе толугу менен…..