Молдоакмат Бапаков: Шайкелең күндөр кош болгун, Шайтандын эсин оодарган…

Элегия Учту жаның капысынан улардай, Улуу дүйнө түштү мага тумандай. Улутунуп турганымды ким туйсун, “Уулум” деген сөзүң бир саам угалбай.   Атым кулап, аркам кулап жөлөнгөн, Көктү медер кылып турам көгөргөн. Кубат кылчу аскар тоомдон ажырап, Кудай бүгүн урду мени төбөмдөн.   Чын жайыңа кеттиң болуп жагалмай, Жалган дүйнө жакын эле балаңдай. Аза күтүп, айрыларым билбепмин, “Ата” дебей, көрдүм неге агамдай.   Өчтү өмүр, «а» дегенге тил келбей, Өттү өмүр дайра чөлгө сиңгендей. Өкүрүктөн кулак тунат, балдарың, Кадырыңды жаңы гана билгендей.   Өттү өмүрүң жайдын күнкү өткүндөй, Алды ажал алтын толугу менен…..

Элдар Аттокуров: Мүмкүн бүгүн, бир падыша төрөлдү?

ЫРДЫН ПИРИ – “ПЕГАСКА”  Жетем деп айга желпинип Сугарбай күндө желдирип Канатын какпай жыгылды Жөө жүрүп калдым энтигип. Көөдөндө түнөп аргымак, Көк жайык көлгө азгырат… Өзөндүн суусун бургандай Көзүмдөн ылдый жаш кулап. Ай алыс, орто, жыл алыс Өмүрдөн биз да жылабыз Аргымак минип өткөндү Тамшанып карап турабыз. * * * Токтобогон кадамдардай арыштап Бара жатат өмүр бизден алыстап, Келер күндүн чыгара албай эсебин Өткөн күндөн неге издейсин  табышмак? * * * Падышалар баштап койду эрөөлдү, Кылычташып күнөөсү жок – эр өлдү. Ошолордун жолун улап кетүүчү. Мүмкүн бүгүн, бир падыша төрөлдү? толугу менен…..

Рахат Жуманазарова: Садага чаап жаштыгымды мен сүйсөм, Сары кызга алмаштыңбы дагы бир?

Кездешүүгө баратам Мен өзүмдү таппай келдим, таппай издеп, бир изимди кайра-кайра таптай бердим. Кайда жүргөм? Жокмун күтсөм, жүдөп бүткөм, аргасыздан арсыз күлгөм. Түтөп күйгөм, чүнчүп жүргөм, мен өзүмө толук кайтчу күндү күткөм. Мен өзүмдөн алыс жүргөм, ойгоно албай, “ойгон” деген алсыз үндөн. Көрчү оюмдун чаташканын, мен өзүмдөн адашкамын. Ким бирөөнүн кейпин кийип, өзүм менен кездешүүгө баратамын. Үч жыл болду Мен сени сүйгөнүмө үч жыл болду… Мээнетти мен билбеген башыма үйгөнүңө үч жыл болду. Талылуу жерин таап үч күндө жеңсе болот түптүү жоону. Таптакыр түптүз кылып кулатса болот экен бийик тоону. толугу менен…..

Элмира Ажыканова: Бир ойлосом мен бир чекит дүйнөдө, Бир карасам аалам менин колумда

Эски мештин жанында Талдап бүтпөй оңум менен солумду, Таштап салып талыкшыган боюмду. Кыш түнүндө, меш түбүндө телмирип Олтурамын отко кактап колумду. Жер айланып зуулап барат огунда, Менин үйүм тогуз жолдун тоомунда. Бир ойлосом мен бир чекит дүйнөдө Бир карасам аалам менин колумда. Көкүрөгүм ысып-күйүп эзилем, Көр турмушка жем болчудай сезилем. Шашып жашап, шашып ичем чайымды Бир тыныксам биротоло кечигем. Мен мезгилге барган сайын утулуп, Мерез заман үрөйүмдү учуруп, Аласалып кетип барам кургуйга Айлампалуу ылдамдыкка жутулуп. Мен бир пенде сүкүт чалган түндөгү, Акылыма сыйдыра албайм дүйнөнү. Эч ким мага бере албады толугу менен…..

Нурпаис Жаркынбаев: Карегимде калкылдайт жай туулган жер, Патефондун табагындай айланып

Карегимде калкылдайт «Волга» келет жеңил, жумшак айдалып, Мен да келем ичинде анын жайланып. Калып жатат мелмилдеген түздүктөр, Патефондун табагындай айланып.   Туулган жерге аз калганда жеткени, Санаам туудай желбиреп бир кеткени. Ана чиркин, карекке да чалдыкты, Айылымдын бүлбүлдөгөн четтери…   Алдын-ала сезип келем баарысын: Аттаганда өз үйүмдүн далисин. Апам шашып башыман суу айлантат, Таштай салып колундагы бар ишин.   Карап келем ак кар баскан жондорду, Көп андагы кыйма чыйыр жолдорду- Коломтонун табы өтөт жүрөккө, Көргөн сайын түтүн созгон морлорду.   Туулган жерим! Сага күч жок теңелээр, Көрсөм сени көңүл ийип, толугу менен…..

Таалай Нуркемел: Өрттөй кызыл гүл каптаган тоолорго, Мен тагдырдын байлап койгом жарымын

Жоголгон муундар * * * Караңгыдан жол издеген адаммын, Күндүз колго кармап алган чырагым. Сени узатып үйдөн жолго чыкканда, Карап турдум үзүлгөнчө карааның. Kарап турдум бактыбызды жолдогу, Оор өңдөнөт кара сумкаң колдогу. Турмуш кандай, сүйүү кандай деп, Сенде да бар нечен санаа, толгонуу.   * * * …Бир өмүрдө күткөн жалгыз тагдырды, Жолуктурду кармап алтын балыкты. Көз жаштарың мончок болуп төгүлүп. Ошондо бир баркың билбей калыпмын. Толкун урган аңтарылган кайыкмын. Эми биздин чексиз махабаттар деп, Чексиз терең сырлар менен алыштым.   * * * Дал ушундай жылдыздуу түн кечте мен, толугу менен…..

Нурбүбү Бөдөшова: Түш көрдүм түндө сени…

Бүтпөй келем бир шиңгил казалымды Бопбош жүргөн калдырап арабадай, Бопбоз жылдар өтүптүр эч дайынсыз. Курсак тоюп куунаган болсом дагы, Кур кыялга алданган кеч кайырсыз.   Көр тирликтен көтөрө албай башты, Көмүскөдө көөдөндү көп жүк басты. Эртең жетем дегенге али жетпей, Ак бубактар аралап кундуз чачты.   Өзүм үчүн өкүнбөй жашадымбы, Бу тагдырым — бактымбы? Азабымбы? Тээ балалык кезимде баштап алган, Бүтпөй келем бир шиңгил казалымды…   Айымдарга Аялзатсыз эркектер карып дечи, Аялзаты — ааламга жарык дечи. Антсе дагы, эркексиз, оо сулуулар, Алоолонуп от болуп жанып көрчү!   Түмөн түйшүк көтөргөн толугу менен…..

Өмүрбек Тиллебаев: Жаз, уч, Элгиза, асман сенин канатың!

Асман сенин канатың Дүйнө хаостон жаралган. Алгач баары аралашып ачылганы ачылган, чачылганы чачылган бойдон жаткан. Жүрө-жүрө асман асмандан, тоолор тоолордон, деңиздер деңизден орун алып, бир иретке түшкөн. Кыргыз адабиятында да учурда дал ошол хаос, башаламан заман жүрүп жатат. Азыр китептен акын көп, акындан китеп көп. Албетте, алардын баарын акын, китеп деп айтканга ооз барбас. Биз каалайбызбы, каалабайбызбы “массалык маданияттын” арааны жүрүп жаткан кез. Кызылы менен саманы, жакшысы менен жаманы аралашып жаткан чаң-тополоң дүйнөдөн канткенде чыныгы акынды, сүрөткерди ылгап алабыз? Маселе ушунда. Жаш акын Элгиза Бусурманкулованын ырларын жакында гана сайттардан окуп толугу менен…..

Камбаралы Бобулов: Канчалык биз экөөбүз жоо болсок да, Сүрөттөр өз алдынча өмүр сүрөт!

Тоолорум Караганда көз кайкыган тоолорум, Ак мөңгүсү алтын сымак жер соорум. Кайда жүрсөм көңүлүмдө турасың, Төрөлгөндөн эгиз өскөн бир боорум.   Өркөчтөнгөн өкүмү күч тоолорум, Өзгөчөсүң — сенден ашык не сонун? Бабаларым өзүн сактап жан берип, Талкалаган сай батпаган жоолорун.   Асман менен эрк талашкан тоолорум, Сенден бийик, сенден таза не сонун? Аппак карың көздөрүмдүн нурубу, Ак калпагым сенден алган порумун.   Кыш айында көркүн ачкан эң сонун, Кымбатымсың касиеттүү тоолорум. Араласам атчан жүрүп койнуңду, Атырылат асман тиреп ойлорум.   Жай айында жагалданган эң сонун, Жаркынымсың жарашыктуу тоолорум. Бетегеңе бетим толугу менен…..

Ырысбай Абдыраимов: Тамсилдер

Тайган Тайган ар дайым сыртта жүрөт. Байлыгы ашып-ташканы менен туулган жерине, бирок, үлүш бербейт. Анткени менен эл-жер башкарууну Күндүр-түндүр эңсейт. Самаганы – ал өскөн талаада тынчтык болбой, тоз-тополоң басылбаса… Каршылары шаштысын алып, Аюуну тактан кулатса… Тайган анын ордун ээлеп алса… Кайсы бир кезде Аюу аны бооруна тарткан. Орун басарлыкты берип, кийин өз ордуна таптаган. Бирок Тайган, ал кызматка ичи чыкпаган. Тактыны алууну көздөп, Айыкпады, ич буроосунан. Сыртта жүрсө деле Аюунун ордун аңдыганы аңдыган. Менчик-кемтик башталганда Май токочтуу жерлерди Бүтүндөй ээлеп алган. Базарларынан чуурулуп, Кирешеси агып турган. Бирок, тактыны аңтарууну ойлоп, толугу менен…..