Керимбек Кадыракунов: Көргөн көзгө көркүң берип жарашык, Кай жеринде жүрдүң экен дүйнөнүн

Кай жеринде жүрдүң экен дүйнөнүн Ишенимди келбейт менден издегиң, Ынандырбас ыза аралаш биздеги үн. Ашыктыктын арзуу сөзүн арнасам, Сап башында турарың чын тизменин.   Салкын тартып турат быйыл күздө күн, Салбырыңкы санаа артты бизге ким. Ойлор келет оодарылган булуттун оюмунан элесиңди издегим.   Мелжий кеткен көз талытар бийик бет, Аскадайсың көккө умтулган бийиктеп. Чамам жетсе чарк айланып бармакмын, Учкан куштун канатынан кийип кеп.   Капилет күч берер балким бизге дем, Ыкка салып ымаланы түздөгөн. Качан, кайдан кабыларың биле албай, Карыптаймын жоктон үмүт үзбөгөн.   Чиеленген турмуш, күчөп күймөлүүм, Илмек учун толугу менен…..

Максуда Ормонова: Эки кап алма

Эки кап алма Базарга барып, бир буюм сатып кѳргѳн жан эмес элем, эми кантээр экем. Тойго барганга кайненеме акча керек экен. Ал үчүн мен эртең алманы сатып, акча кылып келишим керек. Жолдошумдун Алма-Атага кеткенине жыйырма күндѳн ашып калды. Туугандардын тоюна келип калам деген эле, бирок кечикти. Энемдин айтканына каршы боло албадым. Эки чоң капка алманы салып, оозун бууп кайнагам даярдап койду. –Эрте менен беш жарымга машина келет, алма даяр, ѳзүм жүктѳп берем, – деп чыгып кетти. –Эне канчадан сатам? –Базардын баасын карап сата бер. Арзан берип жибербе. –Айназиктин тамактарын бул толугу менен…..

Нуриза Өмүрбаева: Оо, ошондо кандай керек болчусуң! Мени мендей сактоо үчүн өзгөртпөй

***** Чарчатат ушул турмуш башаламан, Жашаймын күндү узатып, таңды тосуп. Арманым, арызымдан тажабаган, А деңиз жанымдагы жалгыз досум.   Жашоонун жасалмалуу шаңы менен, Көөнөргөн көңүлүмдү алдап келдим. Жандарды жүрөгүмдү тааный элек, Жарыгым тийбей мен да жандап көрдүм.   Боштукка боюн таштап, жылдар өлөт, Үлбүрөп чырак өчөт түнөгүмдө. Күнүмдүк жанган отко жылынам деп, От жакпай койгон экем жүрөгүмө.   Жарыкка батпаган жан кайда батат? Жалган деп жашаганым чыным экен. Сурабайм бакыт. Бактым алда качан, Кудайдын колдорунан чыгып кеткен.   Ыйласам болмок бүгүн себебим көп, Баягы оттуу нур жок карегимде. Жашоонун өзү толугу менен…..

Бейшебай Усубалиев: Түйшөлткөн 7 томдук

Ойкана Түйшөлткөн 7 томдук «Ар тараптуу зор талант Советбек Байгазиев кайдан келди?» – деген суроону коюп жатып, бала чагымда (окуучулук куракта) жүрөгүмдө уюп калган эки так аргасыздан эске түштү: К.Жусуповдун «Аянкул» повести. Согуштан эки көзүнөн ажыраган Аянкулга качан көз бүтөт, бүтүшү керек эле деп күтүп жатып, үмүтүм акталбай, сыздап кала берген элем. Советбек Орозкановдун кичинекей каарманы тегирмендин (Караңгыда каман күркүрөйт) ичиндеги бүлбүл чырактын жарыгында жерде жаткан гезиттин айрындысынан капысынан өзүнүн ырынбы, кабарынбы окуп калып, сүйүнгөнүнөнбү, коркконунанбы, айтор ааламды жаңырта кыйкырып алган эле. Ошол кыйкырык үн азыр да кулагымда жаңыра берет. толугу менен…..

Абдымомун Калбаев: Талаада турам, торгойдун ырын тыңшап, таянып кетмениме

Дыйкан – ал мен Таң. Шүгүрчүлүк ушул таңга жеткениме. Талаада турам, Торгойдун ырын тыңшап, Таянып кетмениме. Каниет кылып өмүрүм жеткенине.   Ал түндөрдү сагындым Түн. Жылдыз толо асманда, Көзүн ымдайт жымындап, Биз энчилеп алган жылдыз жаш чакта, Сырдашчубуз келечекке кол сермеп, Кыналышып кош жылдызга айланып, Кыял менен учуп кетип жатаарда, Уктачу элек жылдыз нурун жамынып. Ал түндөрдү жатам азыр сагынып.   Фантазия кыялдарым Бийлеп алган кыялымды фантазия болмуштар, Ынандырып санариптик жаңы термин конуштар. Ылдамдыктын заманыбы, кыялдан да учкулураак, It заман бүт өзгөртүп дүйнөнү, аттар дагы электрондук коюлат.   Айтты деген, толугу менен…..

Умар Нусубалиев: Өзүңдү сүйүп өтүү үчүн мага, Өмүрдө билбейм канча сентябрь бар?..

Сом курттар Кууратып жалбыракты, чөптү жеген, Курттар бар эсеби жок көп түрлөгөн. Талдын дагы, теректин да, тамырын жеп өстүрбөгөн.   Ак курт бар, кара курт бар, сары курт бар, Алардан жийиркеничтүү, Жаралды жаңы курттар.   Өрүктү курт жегендей, Өлкөмдү курттар жеди. Алманы курт жегендей, Ата-Журтту курттар жеди.   Сомкурттар кайнап-кычып кыжылдашкан, Сомкурттар былжып-сасып быжылдашкан, Жаланышып, жанталашып, жутунушуп сомдорду жутуп аткан. Оролушуп жыландардай, уюгунда уюп жаткан.   Сомкурт… сомкурт… сомкурттар, Сомду жеген, Коон жегендей, Коомду жеген…   Тойбос курттар силерди, Тоо жерип койсо экен, Жегич курттар силерди, Жер жерип койсо экен. толугу менен…..

Бейшебай Усубалиев: “Жаныңыз кыйналып калат”, же бир күнкү сабактан бир үзүм

“Жаныңыз кыйналып калат”, же бир күнкү сабактан бир үзүм (Өскөн Даникеевге) Мени тикирее карап отурган студенттериме тамашалай кайрылдым: -Деги силер кыргыз элинде Айтматовдон бөлөк жазуучулар бар экенин билесиңерби? -Билебиз, билебиз… -Мисалы, кимди? -Мисалы, Даникеевди. Анын “Кыздын сырын” баарыбыз окуп чыкканбыз. Өткөн жылы эле. Алдыда отурган кичинекей кыз ишенимдүү да, сыймыктуу жооп берди. -“Кыздын сырынбы”?… Мен ушинттим да, анан сөзүмдү улабай, ойго чөгүп кеттим. Бул чыгарманы мен да  окуган элем. Анда мен да дал ушул студенттердей куракта болсом керек. Күнү бүгүнкүдөй көз алдымда. Кыш болчу. Нарын шаары аппак карга чулганган. Мен толугу менен…..

Алтынай Темирова: Кумурска – токой сакчысы

Кумурска – токой сакчысы (Балдардын куурчак театры үчүн пьеса) (Чек ара, экология, достук, жана ынтымактык, коомго пайдалуу болуу жөнүндө) Башкы каармандар: –Сакчы кумурска –Чатырчан кумурска –Аары –Даң-дүң (мүйүздүү жалтырак коңуз) –Ийнелик, Эпизоддук ролдордо – Ак булут, Кара булут. 1 – көрүнүш: Декорацияда жап-жашыл карагай токой, арасында чоң-чоң гүлдөр бар. Чек ара сакчысы болгон кумурска ырдап чыгат: Күзөттөмүн ыр ырдайм, Кырлар ашып эч тынбайм. Гүлдөр менен достошом, Чек арада таң тосом.   Жешилсе да чокоюм, Токоюмду коргоймун. Тазалайт ал абаны, Көрктөп тоону-талааны.   Бардык жанга достонмун, Жамандыктан коргоймун, Кезип тоону-талааны, Душмандардан толугу менен…..

Гүлзада Станалиева: Жолдогу тагдырды жазган акын

Быйыл мыкты жаңы чыгармалардын авторлоруна ыйгарыла турган 2022-жылдагы “Алтын калем” сыйлыгынын поэзия номинациясындагы жеңүүчүсү акын Нарсулуу Гургубаева болду. Анын бул жеңишке жеткирген жаңы ырларын кийинчерээк талдап чыгып, өзүнчө сөз кыларбыз. Азыр акындын 2016-жылы жарык көрүп, окурмандардын көңүлүн өзүнө дароо бурган, анын акындык дараметинин деңгээлин таасын көрсөткөн “Алыстагы ак жарык” ыр жыйнагы тууралуу мурда жазылган макалабызды кайра толуктап сиздерге сунуштагыбыз келди. Бул макалабыз “Алтын калемге” татыктуу деп табылган Нарсулуу Гургубаеванын чыгармачылыгынын өзгөчөлүгүн кайсы бир деңгээлде ачып берүүгө өбөлгө түзөр деген үмүттөбүз. Анда эмесе, аталган жыйнак тууралуу сөзүбүздү баштасак. Сөзгө алынган жыйнактын толугу менен…..

Нарсулуу Гургубаева: Мен Кудайга салып турсам сыртымы, Не Кудайдай жалгыз болуп көрүндүң?!

***** Аяп турдуң, аяп турдум… Билгендей, Кар аярлап жаап жатат ал тургай. …Кеткен сенсиң кезегинде бир келбей, Кеткен менмин кезегинде таптырбай…   …Сен бир киши азыр калбаат, бүлөлүү калып кеткен далдаасында жылдардын… Улам үйлөп колун, көөнүн, жүрөгүн, мен болгону үшүп турган бир жанмын…   Эми айтсак, айтпасак не өзгөрөт? Сүйүү дайым бүткөн жерден башталат. Бул сүйүүгө туруксуздар сөз берип, Айыптуулар гана алдында актанат.   …Кардан парда кайкып турган мунарык, Кайрылышка чейин гана көз жетет… …Качандыр бир ушул сүйүү тууралуу, “оо, жөн эле, жөн эле бир сөз” дешет…   Кабагыңда кардын толугу менен…..