Абдыкерим Муратов: Түш кууган күн

Түш кууган күн Эгемали жанын сыйпалап зайыбынын ысык танаси колго урунбаганга чочуп кетти. Көзү пар ачылды. Акыры кырк жыл болду. Мындай болгон эмес. «Туруң, атасы, намаз убактысы болуп калды» дейт эле зайыбы ошол кырк жылдан бери. Мал издеп ойду – ой, тоону – тоо кыдырып, бутун тарта албай келгенде да, арапаликта ашка көп тоюп алып, ашказаны оо бир убакка чейин өйкөп чыкканда да, кар аралаш көмүр келип, шыбыргакта бир машина көмүрдү жалгыз өзү чаркардын бурчуна ташып чыкканда да – иши кылып качан болбосун, сааркы үрүл-бүрүлдө Алиймасы намазга ойготкондо ооналактап жата толугу менен…..

Рахат Аманова: Аа, ошону айтсаң, кемпир

Аа, ошону айтсаң, кемпир Калың дубалы терезелердин текчесинен баамга урунган эски үйдүн айнектери бууланып, оймоктой бөлмөнүн ичи кайнайт. Колго оңдуу үчүн малакай, тебетей, калпак, жоолук, кол капты коё салганга ыңгайлуу, майда- барат буюм- тайым коюлган текчелерге канча жылдан бери буу тамчылай берип, тактайынын боёгу өчүп калган. Айнек пардалардын кыймасы жипке өткөрүлүп, эки жагынан мыктарга байланган жерин көк басып, катып калган эле. Кемпирге гүлү жакпай бузулган крепдешин көйнөгүнөн тигилген кыска, окшош пардалар үч бөлмөдө көп жылдан бери тагылып турат. Жатарда таш көмүрдүн чогуна каланган көңдүн табынан темир меш дуулдап, үстүндө капкагы толугу менен…..

Гүлзада Станалиева: Шаризаттын ыры, тергөөчүнүн сүйүүсү жана Кымыевдин кармалышы

«Менин эстүү курбуларым» сериясынан «Менин эстүү курбуларым» сериясында окурмандарга бир катар аңгемелеримди сунуштап турмакчымын. Ал аңгемелерде эстүү аялдардын бөтөнчө окуялары тууралуу баяндалат. Шаризаттын ыры, тергөөчүнүн сүйүүсү жана Кымыевдин кармалышы  (Уу сөздөн көңүлү ооругандарга арналат.) Уюлдук телефондун коңгуроосу жаналекетке түшүп чырылдады. Айгүлдүн ичке манжалары керебеттин жанында турган тумбанын үстүн сыйпалап атып чырылдаган үндү өчүрдү. Саатты караса – жети. Сегизде жумушунда болушу керек. Айла жок көзүн бир ачып, бир жумган бойдон ваннага жөнөдү. -Сабыр, тур. Мен кечигем. Тур, жуун, – деди Айгүл бөлмөгө кирери менен жуурканына оронуп алып уктап аткан күйөөсүнө. -Канча толугу менен…..

Бектуруш Салгамани: Зоокадан агып түшкөн шагылдар – кар. Үңкүйөт түбү сууга малынган жар

Мухамед пайгамбардын турмушунан Куш уйку салып чак түш кезегинде, ойгонуп өйдө боло береринде, жатыптыр бала мышык жыргап уктап, жайылган чепкенинин этегинде.   Ширин бир жылмайды да ойлонбостон, мышыктын тынчын алып ойготпостон, акырын туруп кетти чапанынын этегин кесип таштап койгон бойдон…   Чалдар менен балдар -Бир бутубуз гөрдө турат эй, балдар, сыйдагыда, бизди байлап бериппи? Уят болот!-деп чалдар, троллейбуста топ балдарды зекишти.   Балдарды көп күнөөлөшкө негиз жок, бирдемени талкуулашып жатышкан. Байкашса орун бошотмок, булар деле салтты билип калышкан.   Бала болгон, чалдар ойлоп көрбөйбү, бекер эле беймазалап зекишти. Балдар эмне, толугу менен…..

Бакытбек Мукарамов: Сүйүү десе, аялзат дүйнөсүнө, Өмүр бою акым бар суктанууга

Өлбөйт акын (Кыргыз Республикасынын эл акыны Байдылда Сарногоевдин жаркын элесине. Мурас калган чыгармачылары таасириндеги сүртүмдөр) Саресеп “Ашуудан берген отчёт” – ашууларга Ат менен чыккан кезде жазылгандай. Аскада калган эски жазууларга, Айтаары ыйык ырдын табынгандай.   Ташыркоо эмне билбей таптоо аттай, Тоолордун таштак жолу багынгандай. Таштагы эзелки эл жазган каттай, Тагдыры ага тике кабылгандай.   Китебин барактадым, барактагым Күнүгө келе берет шам алдыда. Калган ыр, курчтугу курч ар бир сабың, Кайтарды ал күндөргө, жан алды да.   Карааның ырлар жазып олтургандай, Күзгүдөй алдында бу аскалардын. Көөнөрбөс ырың бөксө толтургандай, Кетпеген изи толугу менен…..

Бейшебай Усубалиев: Зоока

Зоока –Кичине киши өңдүрөөгүн берчи…– деди Карагул, жаман тумагын аялын көздөй сунуп. – Даакыдай самсаалатып… Киши уялат экен… –Уялганда!.. – Аялы оозун эптеп келатып, кайра жалтактай кетти. – Жок да. Дагы тумагы жок келбедиңби кечөө… –Ыя?! – Карагул көзүн ала качты. – Тумагы жок… Өзүм эле келдимби?.. –Ооба!.. – Аялы зиркилдейин деп келатып, дагы жалтактай кетти. – Өзүң эле келдиң. Бул коктуда бизден бөлөк ким бар эле?.. –Аа… Айбекти кошуп берсең болмок экен. –Кошкондо малды ким карайт эле?.. –Аа… Кудай алды дейсиңби, бир талга илинип турат да. –Колун шилтеди. – толугу менен…..

Абдужапар Аскаров: Сөз айтсак ыйлап ийчүдөй, Унчукпай турдук, унчукпай…

***** Каректен аткан мылтыктай Же сенден, менден үн чыкпай, Сөз айтсак ыйлап ийчүдөй, Унчукпай турдук, унчукпай…   Бир туруп бөлөк арабыз, Айрылыш жолду курабыз, Жер бизди бириктирчүдөй, Жерди эле тиктеп турабыз…   Сүйлөшпөй бастык кадам суз, Сүйүүнү көмдүк анан биз… Жапжалгыз, жолдор турса да Бир жолдо баспас адамбыз.   “Кош” дедиң көзүң жаш болуп, “Кош” дедим сөзүм пас болуп, Көрүндү көзгө дарактар, Көрүстөндөгү таш болуп…   Көз жаштар акты көңүлдөн, Көрүшпөс болдук өмүрдөн, Бул бакта биздей коштошуп, Канча бир сүйүү көмүлгөн….   Муңайган жан жок биз өңдүү, Курчаган ойлор күмөндүү, толугу менен…..

Гүлзада Станалиева: Айсулуу Көкөеванын «Аялдын күндөлүгү»: экзистенциалдык кризис же жашоо маӊызын издөө

Айсулуу Көкөеванын «Аялдын күндөлүгү»: экзистенциалдык кризис же жашоо маӊызын издөө А.Көкөеванын «Аялдын күндөлүгү» аттуу жанры, баяндоо стили боюнча өзгөчөлөнгөн адаттан тыш чыгарма. Темасы айтып тургандай, чыгарма күндөлүк түрүндө жазылган. «Күндөлүктө» аял турмуш деген улуу сыноону түзгөн башынан өткөн күндөрү тууралуу баяндап отуруп, өзүнүн жан дүйнөсүн кыйнаган суроолордун үстүндө ой жүгүртөт. Чындыгында чыгарманы үстүртөн караганда, анда оор тагдырды башынан кечирген аялдын күндөрү ирээтсиз, баш аламан баяндалгандай көрүнүшү мүмкүн. Бирок, эгер чыгармадагы подтекстке, баш каармандын образына көӊүл коюп карай турган болсок, «Аялдын күндөлүгүндө» бир аял кишинин башынан өткөргөн жеке тагдыры менен бирге толугу менен…..

Б.Усубалиев :”Жүз жылдар кийин не болот, же дагы бир жолу адамдык трагедия жөнүндө”

Изденүү,  Табылга, Изденүү                                                                                                                                                                Бейшебай Усубалиев Менин он эки саптык ырымды Бейшебай 60 толугу менен…..

Манас Алымбаев: Саргайган күз. Чаң аралаш ойлордон, Сага ылайык сап издешет кыялдар

Ат үстүндө толгоолор… Атым жаңы такаландың, Ташыркабай арышта. Тизгиниңди токтото албай, Карышсын кол карышса. Өмүр бизди шаштырса да, Биз булуттай каалгып жылып, Бир да жолу кошулбадык жарышка.   Дүбүртүнө кошулсаң сен аттардын, Дүрбөөсүнө кошулсам мен жаштардын. Байге алмаксың сен деле, Бай болмокмун мен деле, Кыйын деген күлүктөр, Сага окшогон ат эле. Кыйын деген жигиттер, Мага окшогон пенде эле… Экөөбүз тең козголбогон, Тоону көрүп суктанып. Жашабайбыз жарышып деп, Тынч тоолорго ыктадык.   Дүйнө сенин суулугуңдай, Чайналып да, көбүрүп. Дүйнө кыздын жоолугундай, Бир кызарып көрүнүп. Бир үйүрүң болгондугун, Сен эстейсиң бышкырып. Бир толугу менен…..