Бердибек Жамгырчиев: Эзелкидей тоо жаңыртып дүбүртүм, Келген душман айбатымдан түңүлсүн

Кыргыз жери – тирүүлүк бактысындай Тузагынан турмуштун чарчаганда, Карааныңа бой таштайм ээ, Мекеним! Өз уулдарың өйдө-ылдый калчаганда, Өзөгүңө дарт түшөр кээде сенин.   Эргүү берип жүрөккө эчен жолу, Өмүрүмө тирүүлүк отун жаккан. Кандай гана аруу жол – Мекен жолу, Дайым жарык, дайым шар тосулбастан.   Кыргыз жери тирүүлүк бактысындай, Чөйчөгүнө калкынын толуп турган. Кыргыз жери бейиштин ачкычындай, Түбөлүктүү жыргалга жолуктурган.   Ала-Тоодо төрт мезгил кулпурат жер, Кудай бизге бербептир бекер жерден. Үй-бүлөгө, элиме ынтымак бер, Мекенимдин ташындай бекемделген.   Ата журттун ачылган гүлдөрүндөй, Биздин кыздар көрк берет эл ичине. Жигиттери толугу менен…..

Осмонакун Ибраимов: Бу Жамгырчынын Бердибегине Көкө Теңир берчүсүн жакшы эле берген окшойт

Бердибектин ырлары Мен Бердибектин ырларын тие качып окуп жүргөнүмө, интернеттен көзгө чалынса «эмнени жазды экен» деген кыязда көз токтото калганыма бир топ убакыт болуп калды. Адегенде анча деле маани бербей, бир сыйра кыйгачынан көз жүгүртө салып, башка темаларга аттап кетип жүрдүм. Бирок чыныгы ыр менен ыр сөрөйдүн, жармач жазмакерчиликтин айырмасы алыстан эле байкалып турат эмеспи. Интернеттен окусам да, бу Жамгырчынын Бердибеги жыл санап өсүп, жетилип келатканын байкадым. Кийинки убактагы ырлары табияттан айткан таланты жок болсо да үстү-үстүнө теминген ортозаардын эмес, чыгармачылык чыныгы зардеси бар жаш калемдин табылгалары экенин байкатты. Ошентип толугу менен…..