Өмүр Киши көзү чылк жумулуп, керең чексиздикте жатты. Анын актык деми бүтүп, кылдын учунда турду. -Сен кимсиң?! – деди киши, чочугандай. Анын жанында, бир-эки кадам арыда, кексе, ак сакалдуу, жүзүн бубак баскан чал турду. -Мен Чындыкмын, – деди чал. -Чындык, – Киши таң кала суроо узатты. – Мен сени чакырган жокмун. -Мени чакырбайт, мени издейт… Өмүр бою… – деди чал. – Эч бир жан табалбайт. -А, мен сени издегемин, акыры таптым деп сүйүнгөмүн, – деди киши. – Мен сени тапкамын. өзүм издеген Чындыкты тапкамын. -Мениби? – деди чал. -Сени… – толугу менен…..