Касым Сулайманов Норка шуба Нурлан мектептен карындашы Алияны ээрчитип сабыры суз келди. Чоң энеси Алмагүл онтолоп жатып, башын араң көтөрдү. “Келдиңби, балам, курсагың ачкандыр, Алияны жаныңа чакырып чай ичип алгыла”,- деп керебетинде ары оодарылып жатты. -Эне, сиз да биз менен бирге чай ичиңиз,- деди Нурлан. -Көңүлүмө эч нерсе барбай жатат. -Ачка жата бересизби? -Анан кантейин, башым айланып жатат. -Атамдар качан келишет, доктур чакырып, сизди көрсөтсө болот эле. -Э, балам, жанагы Айнура эжеңдин биз менен иши болбой калды го, ошол келсе, атаң да кошо келет. Ээ, кудай! Бир өзүң сакта, өзүң толугу менен…..