Эске түштү
Учур жок түркүн куштар сайрап турган,
гүлдөр жок көз кубантып жайнап турган.
Бараткам кышкы бакта аяр басып,
жол менен чилде ызгаары тайгак кылган.
Капыстан чочуп кеттим… каттым дагы,
төбөгө “лап” дей түштү бактын кары.
Күбүлгөн аппак кардан күтүүсүздөн,
тунжурай түшкөнсүдү жактын баары.
Моюнга муздак кардан үшүк жетип,
күбүндүм, токтоп калбас киши кетип.
Карасам бакты силкип ойноп коюп,
каткырып бала турат тиши кетик.
Жылмайдым күлкүм келип, каткырбадым,
жоругун сезип турдум жактырганын.
Менин да бала кезим эске түштү,
ойногум келчү күбүп бактын карын.
