Алым Токтомушев: Ананбы, анан… баягы турмуш…

КАР ЖААГАН ТҮН Менде жок келчү мейман, кетчү мейман. Кар гана балбалактап көмөт тышты. Баштадым даа бир кышты… Менде жок келчү мейман, кетчү мейман. Түн узун бир шумдуктуу. Сандаган элестердин арасынан мен өзүмдү таап араң туурулган колум менен сылаймын жымжырттыктын маңдайынан. (Эшигим ачылчудай болот менин) Жымжырттыктын нар жагында жымжырттыктын духун сыгып, апамдын назга толгон колу менен алып келип берчүдөй болот мага. Менде жок келчү мейман, кетчү мейман. Кар гана аппак сүткө боёйт тышты. Капырай, ит жаң-жуңу эстен чыкты. (Эшигим ачулчудай болот менин). Менде жок келчү мейман, кетчү мейман. Кирпик каткан. толугу менен…..

Тазагүл Закирова: Кимге эрте, кимге кеч да, кимге жок, Өлбөстүк да, бир ирмемде Теңирден

Чалындым Бул жашоодо далай ирет чалындым, Колдон тартып, колтугумдан жөлөгөн- кээде болду, кээде жалгыз сабылдым. Түркөй өзүн өйдө көрдү төрөдөн…   Мен жете албай талпынсам да алдыга, Бут тоскондун канды аябай табасы. Кээде бийик учтум кыял –тарбия Жакындатты көктү, жердин арасын.   Мен жыгылсам, же адашсам жолумдан күткөн болду, тизгиндеп чоң чыдамды. Таман тилген татаал тагдыр жолунда Тынбай ырдап кандырдым дил-кумарды.   Далай кулап өйдөлүштөн төмөнгө Көп өкүндүм тарттым санаа-убайым. Аруу тилек максатыма жөрөлгө Качан болсун колдойт куттуу Кудайым.   Тилек-ойду бул жашоодо аткарам, Дүрбөлөңгө салбай багып ооматты. Канча тоскоол толугу менен…..