Tag: Теңир

Алмазбек Эркебай уулу: Нурлан Калыбековдун поэзиясындагы сандардын сыры

Жазуучулар Союзу

Нурлан Калыбековдун поэзиясындагы сандардын сыры Акын Нурлан Калыбековдун поэзиясындагы керемет кудуретке ээ сандар жөнүндөгү сөзүмдү ислам дининин негиздөөчүсү Мухаммед пайгамбардын “Сандардын сырын чечмелей албаган илимпозго көп нерсе караңгы” деген сөзү менен баштагым келип турат. Сандардын магиясы жөнүндөгү илимди исламда-Абджад, христиандарда-Нумерология, иудаизмде-Каббала деп аташат. Теңир жалгаган сан менен тамгалардын эзотерикалык (жашыруун ыйык сырлар) кулпуланган космостук сырларына ой созуу, кирип келген жаңы Көнөк (Водолей) доорунун, 21-кылымдын нагыз стихиясы. Ошондой таза таасирлердин толкунунда термелген акын, тамгаларды сыйкырдуу сандарга аралаштырып жууругандыгы, адам менен ааламдын шайкештигин тапкан олжолуу табылга. Башканы коюп Манасты айт демекчи, мен, толугу менен…..

Магжан Жумабаев: Эмне кылса ал ажалдын өз эрки, Кубат берет мага сулуу нур көркү

Жазуучулар Союзу

Пайгамбар Устремляя наши очи, на бледнеюший Восток. Дети скорби, дети ночи, Ждем, не придет ли наш Пророк. Мережковский   Күн батышты караңгылык каптаган, Күнү батса, кайра таңы атпаган. Түнөрүп тур, түндөн туулган перилер, Өз Теңирин таманына таптаган.   Күн батышты караңгылык каптаган, Бир да жылдыз асманында жанбаган. Түн баласы өз Теңирин өлтүрүп, Табынганга башка Теңир таппаган.   Күн батышты караңгылык каптаган, Бир дагы жан түндө тынчып жатпаган. Билген эмес «ыйман» деген нерсени, «Курсак» деген сөздү гана жаттаган.   Түн баласы… Түн жолуна түшкөн ал, Сакоосуң деп Муса тилин кескен ал… толугу менен…..

Нурлан Калыбеков: Мен такыр бул дүйнөнү, бөлбөймүн ак-карага

Жазуучулар Союзу

Автопортрет Кимсиң өзү, кайдан келдиң, баратасың каякка? Сен үчүн бүт, баары эски, керектөөдөн чыгып калган кудайлар, жок, сенде түк идеал. Бутуң бокто жүргөн менен ойлоносуң көк менен, асман менен жашайсың, жашагандар жер менен ырыскыңды жеп жатышат чокулап. Деги кимсиң? Жалгыздыкты жактырган, жакпайт сага жүргөн жандар топурап, кеткиң келет дербиш болуп жер кезип, чыккың келет Гималайдын башына, тооп кыласың Шаман сымал Ата-Журттун ташына. Жаткың келет кээде, түбөлүккө топуракты жазданып, карманасың өзүңдү, ыйлап ийе ташташыңа аз калып, көзүң чалса тентип калган жандарды. Деги сенде ар барбы? Арам тамак бектер менен хандарды жылаңачтап толугу менен…..