Шекербек Калыков: Өмүр өксүгү

Өмүр өксүгү -Эн-оов… – дейт небереси. Баланын ушул сөзү чоң энесинин сай сөөгүн сыздатып, биротоло жалакай кылып бүтүрдү. Күнүгө жатарда анын сурагы башталат. -Эн-оов, дейм!.. -Оу… Угуп атам, балам… -Мен качан чоңоём?.. -Эртең эле чоңоёсуң, каралдым… Зыңкыйган бир жигит болосуң, садагаң кетейиним… -Эн-оов… апам качан келет?.. – Баланын дембе-дем суроосу эненин жүрөгүн шамшардай тилип өтөт. -Келет, балам, колу бошобой жүрөт да… – деп жооп берет ооз учунан. Кызынын акча таап келем деп, Россияга кеткенине алты айдын жүзү болду. Ошондон бери таптакыр кат-кабары, дайыны жок. Эненин, ичкени – ирим, жегени – толугу менен…..

Шекербек Калыков: Буйруса депутат болом

Буйруса депутат болом Сунуш түштү, туугандар. Депутат болушум керек экен. “Сен татыктуусуң”, дешти. Түнү бою уктабай чыктым. “Неден жаздым, неден жаңылдым”, дейм ичимен. “Жарытылуу костюмуң жок, байкушум. Деректир акемин костюмун жеңемен сурайт окшойм…” деп келинчегим жанымда өзүнчө буйшаман. Анан дагы кейигендей, “Элден чыгат деген шу экен да…” деп оор улутунуп коет. “Минеге элден чыгат экемин” дейм. Кемпиримин сөзү жакпады, мага. “Патта аканин баласы депутат болгондон бери жок болуп кетти го. Карачечекей эжесинин тажиясына келбей койду. Элдин баары айтып атат. Элден чыккан шу деп атышат”, деп аялым, кабатыр болуп алган. “Ээ, толугу менен…..