Улан Мамбетжанов: Азыр дале ошол кезди эстетет, Гүл кучактап түшкөн жалгыз сүрөтүӊ

Айылдык кара тору кызга Айылдык бир сулуу бар кара-тору, Ал мени кылып койду жүрөк оору. Багынтып сезимдерди койсо керек, Өзгөчө сулуу болуп ушул жолу.   Эргидим, жашыра албай сезимдерди, Оорутуп, кыйнап бүттү сезим мени. Атайлап башка менен жолуксам да, Негедир андай эргүү сезилбеди.   Кат жаздым, катып турат кабатталып, «Сүйөм», – деп кат бере албайм жакын барып. Карааны көрүнбөсө издей берем, Арактан турган өӊдүү ачуурканып.   Кыйнаба айылдык кыз кара тору, Анткени, кылып койдуӊ жүрөк оору. Сен менден канча ирет качсаӊ деле, Мен сени сүйөм деймин ушул жолу   Сүйгүм толугу менен…..

Кубатбек Жусубалиев: Азыркы адамдарда кудай берген өсүү токтоп калгансыйт

Кыргыз Эл жазуучусу Кубатбек Жусубалиев кийинки жылдары көркөм чыгарма жазбай, а түгүл көркөм чыгармаларды окубай калса да (өзүнүн айтуусу боюнча), анын чыгармачылыгына кызыгуу жылдан-жылга күч ала баштагансыйт. Жазуучунун 2003-жылы жарык көргөн “Жети сөз жана Конфуций” чыгармасынан башка китеби да чыга элек. Анын жазуучулук табияты гана эмес, адамдык табияты да өзгөрүп, өмүрүнүн экинчи жарымында чыгармачылыктан руханий изденүүгө ооп, тоо арасына жалгыздап жашоого өттү.     Кубатбек Жусубалиев, өзү айткандай, узак жылдар бою Акыйкатты издеп, кечилдик жашоо күтүп кеткенден бери окурмандары жана замандаштары анын чыгармаларын, ойлорун, сөздөрүн сагынышып калганы быйылкы жылдын башында Бишкек, толугу менен…..

Роза Карагулова: Алыс калган ошол бейкут күндөрдөн, Бардык таңдын керемети төрөлгөн

***** Кайдасың көп болду көрбөдүм, Жолдогу кайыңдай көлөкөм. Эстечи бир жолку кездешүү, О аны унута көрбө сен… Эриксиз маңдайым сыладың Кусалык дирилдеп үнүңдөн… Бакыттан селт этип жаш денем Колуңду кагып да жибергем. Билбеген мынча өксүү каларын Жүзүмдөн өбө албас сүйүүмдөн. Ал кезде сен ысык от элең Кармоого эч мүмкүн болбогон. Көрүнбөй жолуңду акмалап Күндө бир көрүүнү ойлогом. Күлкүңдөй ооруга чалдыгып, Жашоомду жайпаган калтырак. Ал кезде сезимтал болчусуң, Сөзүң да күлкүңдөй жаркырап. Бактымдын өз өңүн көрмөкмүн Жазында жамгырдай төгүлсөм. А бирок элесим жетпеген Кудайдай бийликтүү элең сен. Бакыттан селт этип жаш толугу менен…..

Элгиза Бусурманкулова: Тилинип турсам дагы, тим боломун, Таарынтып албайын деп кокус аны

***** -Алло, эркем, жакшысыңбы? -үн каттыңыз кусалуу… -“Жакшы”- деген жооп болду, мен тараптан ызаалуу… -Анан эмне… сизсиз жаман демек белем, батынбайм, -Ал анткени, эркиңиз бүт, башка жанга тушалуу.   -А сиз кандай? Жакшысызбы? Жеңем жакшы жүрөбү? -Жакшыдай го, сагынганым болбосо эле бирөөнү. -Ммм… дедим да, орун алып ортобузда жымжырттык, -Мен тагдырга, а сиз мага, арткансыдык күнөөнү.   -Баса, сизге жаңылыгым, чоң турмушка аттанам, -Араң айттым, күйүт коштоп, көкүрөккө батпаган. -Сөз салдыңыз, айла жоктон, кыргылданган үн менен: -Бактылуу бол, бакыт болуп, аттай турчу астанаң!   Ошол мүнөт, дүйнөм урап, турдум муңга толугу менен…..

Табылды Муканов: Акындын бош болгону – жок болгону!

Таланттуу акын, маркум Табылды Мукановдун “Автограф” китеби окурмандардын китеп текчелеринен орун алууда. Китептин редактору жана баш сөзүн жазган жазуучу, журналист Данияр Исанов жазуучулар союзуна келип биздин китеп текчебизди дагы бир мыкты китеп менен толуктап кетти. Жаңы китептеги ырлардан окурмандарга сунуштайбыз. Ок (Баллада) – Ооба, баары эсимде… – Нелер, аба? – суроо бердим капыстан. Ал шинелдин чөнтөгүнө кол салып, Алып чыкты жалгыз окту көгөргөн: – Уккун анда! Өрт чыккан кез Батыштан… … Ажал бүрккөн чоочун танктар бырыш салып жер бетине, терден бүткөн буудайларды, моло таштай былчыратып келатты. Октор улуп, кыркып жатты толугу менен…..

Назгүл Осмонова: Керемет ушул дүйнөдөн, кете албай турам тушалып…

***** Көрүнбөй учу узарып, Көңүлгө толсо кусалык Кейишке толгон дүйнөдөн, Кете албай турам тушалып.   Асылдык толгон ааламды, Айнектей аяп кыйбадым. Чындыкка көзүм жетсе деп, Чымындай жанды кыйнадым.   Буулугуп жаным кай бирде, Булуттай көчөм дүйнөдөн. Жабыкса жаны жанчылып, Жан жок го түтөп күйбөгөн.   Көрүнбөй учу узарып, Көңүлгө толсо кусалык. Керемет ушул дүйнөдөн, Кете албай турам тушалып…   ***** Ай көрдүңбү, асманынан ал жактын, Сагындырар биз жактагы көктөмдөр. Элес болуп эске түшөр кээ бирде, Тагдыр бөлгөн, жазымыштуу өткөндөр.   Кетким келип ушул шаардан чарчадым, Сен тараптын сагындырып асманы. Буулукканда толугу менен…..

Улан Дөөлөтов: Ала бер мага жакын адамымды, мен да алам сага жакын ойду жулуп!

Таппай жатам Кечирип кой! сурап, таппайм тулкумдан, сага болгон сезимимди жулкунган, кеткенби же таштап салып денемди, “кош” деген сөз чыккан кезде ууртуңдан.   Бактымды издеп; Батыш жолго түштүм мен, бууланганбы изибиз же үп күндөн? Убакыттын түшүп алып алдына, башка издерге шерик болуп үшкүргөн.   А булуттун боюнда бар келечек, Сулуу булут тамчы менен жел ичет. Өткөндөрдүн ирет изин жууганга, төкчү жаанды билбейм кимдер ченешет?.. Ысымыңды жүрөгүмдөн жууганга, билбейм тагдыр кимдер менен кеңешет…   ***** Жаратканым кезиккенде сүйүүмө, орунуңдан оодарылып бир койчу жүрөктөгү. Күзгүдөгү адамды түшүнгөндөй түшүнүк бар жандууга кезиккенде, белги толугу менен…..

Гүлүмкан Исаева: Мен жаш болсом болгондурмун, агатай, Сүйүү да жаш болобу?

Гүлүмкан Исаева 1999- жылы Баткен областынын Лейлек районунун Бешкент айылында туулган. Учурда Бишкек шаарындагы Кыргыз -Түрк «Манас» университетинин студенти. ***** Кокустан бошоп ордуң, Олтурам башым тырмап. Эскирип өчөт эми, Бул сүйүүм жылдан жылга.   Ааламды таш басса да, Акылым, укпайм сени. Катарын бузбай кайра, Айланат куштар келип.   Жүрөктүн жүзү күлгөн, Өзүңө куштар элем. Өзүмдү өзүм билип, Өтүгүм төргө илбей, Мен сени уккан элем. Өкүнүчтүү…   …акылды укпаш керек!   ****** Көзүм менен тең айланып кусалар, Сезим үчүн жакын туруп узаган. Жүрөгүмдүн оозун бууп келатам, Жарты жолдон чыгып алым сураба!   толугу менен…..