Нуриза Өмүрбаева: Белек

Белек (Чет жерде жашаган этникалык кыргыздарга арналат) Жол боюнда кичинекей кыздар ойноп жүрүптүр. Арасынан бирөөсү бизди көрө сала: «Күмүш эже келатат!» деп сүйүнүчтүү кыйкырып, утурлай чуркады. Заматта Күмүш эжелеген кыздар курбум экөөбүздү айланчыктап, тегеректеп калды. Курбумдун өз атынан айтпай, баары «Күмүш эже» дешет экен. Курбум соодагер. Мен деле аны менен соодада жүрүп таанышып калдым. Бул жакка эки үч айда бир келип, Кыргызстанга товар ташып оокат кылып жүрөм. Курбум менден кыргыз зергерлеринин колунан чыккан, сөйкө, шакек, билерик, чачпак өңдүү зер буюмдарын алдырат. Силерде күмүш жокпу? Мынча күмүштү кимге сатасың? – деп, толугу менен…..

Сүйүнбай Эралиев: Качан болсо, кызматыңа мен дайын, Карегимдей Ата-Журтум, Мекеним

Кармышак Ташбаев Заман жана ата журт Унутулбайт өткөн доордун издери… Ушул күндөр буйрук кылсын бизге эми. Заманыбыз – бизге дарак мөмөлүү, Бүт жемиши бышып турган күздөгү. Токчулуктун болуп турат заманы, Тууган жердин мелмилдеген түздөрү.   Арбын болуп, артып улам байлыгы, Бар бол, элим! Билбейли биз кайгыны?! Турсун дайым тууган жерден угулуп, Түгөнбөгөн күүлөрүнүн кайрыгы. Бүт ааламга тарай берсин түбөлүк, дүңгүрөгөн Ата Журттун айдыңы!   Сен кыргызсың Сен кыргызсың аба жутуп, нур жутуп, Жер боорунда жашап жаткан күн көрүп. Кубанганда тебетейди ыргытып Терип келген тоонун назик гүлдөрүн.   Сен кыргызсың кымыз толугу менен…..

Махабат Касейинова: Ымандай сыр бул мендеги, келиңиз – Ыр окушуп кайталычы жѳн гана

***** Алган өңдүү бакыт мени туткундап, Аяп жашайм өзүмдү анда кысылган. …Келди-кетти тагдыр болду демекмин, Кербен өңдүү өтүп кетсе тушумдан…   Бирде аяп, бирде өзүн жек көрүп, Ар кыл ойго батат кимдер менчелик? Башыңды ийип жашоо турмуш каарына, Коркоктук же боштук, балким пенделик…   Бактысы үчүн жарым менен балдардын, Бар күчүмдү жумшаганым туурадыр. Багы ачылбай ыйлап кетээр көп болсо, Бала күндөн көөдөнүмө сыйган ыр.   Мекенге Мекен-эне, мен түшүнбөй баркыңды, Мекен-ата, айта берип дартымды. Сурабапмын сендеги абал кандайын, Сурабапмын бүтүнүңдү, жартыңды…   Миңи келди миң бир түрлүү сүйлөдү, Бирок сага толугу менен…..

Толукбек Байзак: Биз тере элек нур гүлдөрү албыра, Биз чыга элек кырлар жатат алдыда

Кош мекеним! Кош бол эми көрүшкөнчө алсыз, жарды Мекеним. Сени таштап көпкө дейре алыс сапар кеземин. Тилеп сенин тынчтыгыңды, тилеп сага эсендик, убайымдуу бул күндөрдө, урматыңы сеземин.   Кеттим алыс, кейиш толгон жүрөк менен кыялбай. Жатканыңда жаш баладай там туң басып туралбай. Маанай чөгүп, ындын өчүп, акыл эсиң жыялбай, турганыңда кайрат эркти тилейм сага сүйүп туруп кудайдай.   Сага караан боло албадым, бу капалуу күнүңдө. Ийинимди тосо албадым, бирок менден түңүлбө. Биз кайтарбыз жеңиш менен күндөрдүн бир күнүндө, ал анткени өзүң барсың, жүрөктөрдө, сүйүүмдө.   Касиетин Ата Журттун уул эмесмин толугу менен…..

Чыңгыз Айтматов: Адабий тажрыйба – өтүкчүнүн өнөрү эмес

(«Биз дүйнөнү жаңыртабыз, дүйнө бизди жаңыртат» китебиндеги асыл нускалар)   ***** Ар бир адамдын өз Мекени бар. «МЕКЕН» деген сөз кыргызда – ата-бабанын жери, туулуп-өскөн жер дегенди билдирет. Ал, албетте, гүлбакча эмес. Абдан сагындырып, бир көрүүгө куштарланткан Талас жергемди ак-карасы аралаш жаткан өз келбетинде көз алдыма элестетүүгө аракеттенем. Эгер мен аалам койнун аралаган космикалык саякатта жүрүп, жер жөнүндө ойлончу болсом, сөзсүз аны өз айылым Шекердин образы аркылуу элестетерим бышык. Анткени, менин башатым – ушул Шекер. Ушул жерде аталарым жана бабаларым жашаган. Ушул жерде мен жарык дүйнөгө келип, турмуш тааныгам, өз толугу менен…..