Tag: А.Бекбоева

Айдай Бекбоева: Момпосуй

Жазуучулар Союзу

Момпосуй Калима таттууларды абдан жакшы көрөт. Айрыкча ага жаңгак кошулган таттуу жагат. Эртең менен бакчага баратканда колунан таттуу түшпөйт. Бакчага жеткенде балдар аны тегеректеп, таттуудан көздөрүн албайт. Ал ансайын аларга мактана, жалгыз өзү жейт. Ата-энеси ага курбулары менен бөлүшүү керектигин түшүндүргөн. Бакчада тарбиячы эжеси да көп жолу айткан. Бирок… Жанында Адыл аттуу бала бар. Экөө кошуна. Ага ооз учунан: “Момпосуй жейсиңби?” демиш болот. Адыл момпосуйду оозуна эми сала берерде, кайра тартып алат. Таттуунун көп бөлүгүн жеп алат деп ойлойт ал ичинен. Чөнтөгү толтура момпосуй, бирок Калима эч ким менен бөлүшкүсү толугу менен…..

Айдай Бекбоева: Үмүттүн тилеги

Жазуучулар Союзу

Үмүттүн тилеги Жети жашар Үмүт көмүрдүн кичинекей сыныгын алып дубалга сүрөт тартканды жакшы көрөт, сүрөт тартып жатып кыңылдап ырдап да калат. Ал сүрөттү кээде жүрөгүн сагыныч басканда гана тарта турган. Бул жолу ата-энесин кол кармаштырып, ал эми өзү энесинин колун бекем кармап бара жатканын тартты. Дал ушул сүрөттү бир нече жолу кайталаган. Апасынын жумшак, назик колдорун кармап өмүр бою ушул сүрөттө калгысы келчү. Алар жөнүндө элес-булас гана билет. Үмүт ата-энесинен ажырагандан кийин, бир боорукер айым багып алган. Ал үйдө Үмүт майда-чүйдө кызматты кылчу. Өз үй-бүлөсүнөн ажырагандан кийин биринчи жолу ушул толугу менен…..

Айдай Бекбоева: Акболуш

Жазуучулар Союзу

Акболуш Акболуш быйыл жети жашта. Анын күчүгү бар. Күчүгүнүн аты – Борсулдак. Экөө ынак достордон. Акболуш Борсулдагын ушундай жакшы көрөт дейсиң. Бакчадан келгенде күчүгү борсулдап үрүп, алдынан тосуп чыгат. Өзү тамак жегенде, сөзсүз Борсулдагы менен бөлүшкөндү унутпайт. Атасы жумуштан келе жатканда Акболушка кээде балмуздак ала келет. Борсулдагы балмуздагыңан мага да бөлүш дегендей, борс-борс үрүп калат, ал учурларда экөө эч кимге көрүнбөй кадимкидей бөлүшүп жешет. Акболуш өзүнүн бала кыялы менен атасынан күчүгүнө да балмуздак алып келүүнү суранган. Атасы да бул экөөбүздүн ортобуздагы “сыр” болсун деп убадалашышкан. Ошондуктан атасы кээде балмуздакты күчүгүнө толугу менен…..

Бридж Котхари: Кичинекей пианист

Жазуучулар Союзу

Кичинекей пианист Бир кезде Азул аттуу кичинекей бала жашаган экен. Ал пианинодо ойногонду абдан жакшы көрчү жана келечекте мыкты пианист болууну эңсечү. Ар жекшемби күндөрү ал пианинодон атайын сабак алып, тажрыйба топтоп, күнүгө кечинде жатар алдында пианино ойночу. Азул күндөн-күнгө пианинону жакшы өздөштүрө баштады, анткени жан дили менен берилип ойночу эле. Кээде кечкисин жатарда тиш жууганды унутуп калса калгандыр, бирок пианинодо ойногонду эч качан унутчу эмес! Күндөрдүн биринде, анын пианинодон сабак берген эжеси Вики, ага мындай деди: -“Азул, эртең сен сахнада чоң аудиториянын астына чыгасың, анык, чыныгы пианист болосуң. Сенин толугу менен…..