Нурлан Калыбеков: Мен такыр бул дүйнөнү, бөлбөймүн ак-карага

Автопортрет Кимсиң өзү, кайдан келдиң, баратасың каякка? Сен үчүн бүт, баары эски, керектөөдөн чыгып калган кудайлар, жок, сенде түк идеал. Бутуң бокто жүргөн менен ойлоносуң көк менен, асман менен жашайсың, жашагандар жер менен ырыскыңды жеп жатышат чокулап. Деги кимсиң? Жалгыздыкты жактырган, жакпайт сага жүргөн жандар топурап, кеткиң келет дербиш болуп жер кезип, чыккың келет Гималайдын башына, тооп кыласың Шаман сымал Ата-Журттун ташына. Жаткың келет кээде, түбөлүккө топуракты жазданып, карманасың өзүңдү, ыйлап ийе ташташыңа аз калып, көзүң чалса тентип калган жандарды. Деги сенде ар барбы? Арам тамак бектер менен хандарды жылаңачтап толугу менен…..