Сүйүнбай Эралиев: Ак Мөөр (уландысы)

Эл көчкөндө Жылдыз батат, көккө катып айды ыраак, Түнгө из чалып таң артынан кайрылат, Кечте түшкөн шүүдүрүмдөр мөлт этип, Жашыл кырлар гүлүн күнгө жайдырат. Айыл туруп, тышта жаң – жуң көбөйүп, Мал топурап, бат кармалып айгыр-ат, Чала уйкулуу балдар ыйлап бышактап, Соорото албай энелери кайгырат…   Көч сапарын жүк көтөрүп жүз өткөн, Төөлөр чөгүп, үй жандарын күзөткөн, А тигинде өгүз мөңкүп ойдолойт – Кош жигиттеп тарткан аркан изи өткөн. Кыйгай басып кылмың этет жаш сулуу, Мүмкүн ал бир көз караштыр түзөлткөн? Ал анткени, биринчи өпкөн бозойдой, Ар убакта сүйүүлөрдүн күчү толугу менен…..