Куучу (Мистикалык аңгеме) Эшбото аксакал айыл четиндеги сай жээгинде, өзүнчө бөлүнүп турган дөбөчөдө олтурду. Жалгыз. Жанында эч ким жок. Айыл дегенибиз он чакты агарган, бозоргон боз үйлөр… Андан бирин-экин киши кирип-чыгышып адамдар бар экенин айгинелеп тургансыйт. Теребел толукшуп, гүлдөрдүн атыр жыты аңкыган, көк толугу менен бышкан жаздын эң сонун мезгили. Айыл туурасы эки бута атымдай жазы, ортосунан коктуну жара бөлүп аккан эки кулактай кашка суусунун учу-кыйры жок көрүнбөгөн эңдүү сайдын жээгинде. Ал ошол сайдын жээгиндеги дөбөчөдө, апакай кылып ашатылган жумшак териден камчыга тасманы ылайыктап ичке тилип олтурду. Карыса да сөөктүү, толугу менен…..
