Tag: коломто

Мусакун Сатыбалдиев: Пас мүдөөлүү максатка басынганча, Чоң максаттан кор болуп кетейинчи…

Жазуучулар Союзу

Булактагы кыз Жээкте чечинет сулуу кыз, Олоң чач далыга жайылып. Ажайып денеси… жалтанам, Жүрөккө бир ийне сайылып.   Заматта мөл булак муунуп, Көз ирмем дүйнөнү унуткан. Намысын капыстан жоготуп, Кызарат күн көзү булуттан.   Үлбүрөк көйнөккө байкоосуз, Конгондо көпөлөк чаалыккан: Бу неси… кайрадан учалбай, Маңыроо дүйнөсүн талыткан.   Күмүштүн күкүмү шыңгырап, Мончоктор төгүлөт чачынан. Жылт этип ак балык көзүмө, Тартынып кайыңга жашынам.   Кыз ойнойт булакта, ырахат, Кез-кезде ак булут чагылып. Чагылган… карегим жалтанат, Көөдөнгө жаркын нур агылып.   Ак балык кейпинде кыз сүзөт, Таалайга шул булак чөмүлүп. Табигат койнунан толугу менен…..

Турар Кожомбердиев: Эмнегедир от бир буюм сезилчү, апакемдин колдорунан жаралган

Жазуучулар Союзу

Энем жана от Мейли кышта, бурганактын шаңында, мейли күздө, мейли жаздын таңында, коломтону элестетсем энекем, күйпөлөктөп отургансыйт жанында.   Куурай терип, тезек терип жакканы, камданчубуз казанга нан жапканы. Эмнегедир от биздики дечүмүн – апамдардын өздөрү ойлоп тапканы.   Казан шуулдап, түбү көөлүү карарган, от күчөөчү коломтого таралган. Эмнегедир от бир буюм сезилчү, апакемдин колдорунан жаралган.   Эстен кетпейт өткөндөрдүн элеси, малчылардын күнгө күйгөн денеси… А мен отту бир туугандай сезчүмүн – апам болчу анын дагы энеси.   Тиштеримде карсылдап тоо ышкыны, атам мага мингизчү көк быштыны. Тентек кылсам дүңкүлдөтчү жонумду, толугу менен…..