А.С.Пушкин: Кавказ туткуну 

Кавказ туткуну  Арноо (Николай Николаевич Раевскийге) Жан досум, cѳзүмдү ук кулак салып, Эркиндик музасынан* сага алып, Арнадым куугун кѳргѳн чердүү ырды, Бош кезде боюм балкып, күйүп-жанып. Күнѳсүз, кубаныч жок кыйналганда, Туш-туштан ушак шыбыр таралганда, Түсү суук, кыянатчы болот канжар Жол тосуп, туура тартып, кадалганда, Уйкусу мухаббаттын болуп үстүн Мерт кылып мени ѳлтүрѳ талаганда, Жаным жай тынычтыкты сенден мен таап, Мени сен, чындап сени сүйдүм мен да. Тийгенде мага бороон бет алдымдан Дуба окуп, “беттен кайтпа” дегенмин да. Кайгылуу капа баскан күндѳрүмдѳ, Муӊканган менин зардуу үндѳрүмдѳ, Кавказдын тоосу мага ой түшүрдү, толугу менен…..