Исамидин уулу Бектурали: Жүрөгү түшкөн эшек

Жүрөгү түшкөн эшек Ал учурда мен кичинекей бала элем. Атам менен ар күнү талаага жумушка барам. Бизде машина жок болчу, бирок элдин көбү темир тулпарга ээ болгон. Күрөңүнөн келген эшегибиз бар, кээ бир машинага караганда жакшы жумуш аткарат. Моюн тарабында өзгөчө белги жайгашкан, ошол жерге колуңду тийгизип эле койсоң болду, алдында эмне экенине карабай кубалап тиштей берет, бирок анын пайдасы көп тийди. Талаага уйларды айдап жөнөгөн учурда колуңа таяктын кажети жок, болгону эшектин мойнуна кол тийгизсең эле болду, баарын өзү жайгарат. Бала экениме карабай: “Эшектин да акылдуусу болобу?”- деп таң толугу менен…..

Айбек Абдылдаев: Адам карышкыр

Адам карышкыр (аңгеме) Улуп-уңшуган карышкырдын үнүнөн чочуп ойгонду. -Атаңдын оозун урайын! Бу канчыктын үнү кудайга жеткенче, мылтыгымдын огу ага жетер! -Кой, абышка. Кудайдан улук сүйлөбө, жети түндө темселеп каякка бармак элең? Капсалаң чын эле мылтыгын ала чуркайбы деп коркту Бурул кемпир. Карышкыр улуганын койбоду, тоонун мемиреген түнү бузулду. Капсалаң сыяктуу эле түнү менен бүт дүйнө түйшөлүп чыкты. Күздүн жөө туманы салаңдап, тоо этегине жакындап келе жаткан… Айыл этегиндеги обочо турган үйдүн морунан чыккан түтүн тоодон соккон шамалга үзүлөт. Эки небересин таң атпай тургузуп, мал-келди жайгарууга жумшаган Капсалаңдын табы жок эле. толугу менен…..

Эсенбай Калдаров: Сын көтөрбөс карышкыр (тамсил)

Бут менен ѳтүк Бир күнү Бут урушту Ѳтүктү: –Эй, талпаңдаган эби жок Ѳтүк! Угуп тур, сага айтам кѳптү. Жол менен жакшылап жүрбѳй мүдүрүлүп, сүрүлүп, Аның аз келгенсип соройгон мыктарың денеме ѳттү. Кѳзүңѳ карап акырын баспайсың, Бир нерседен кур калгансып чоң-чоң аттайсың. Билбейт экенсиң кантип жүрүштү, Сенин ичиңде сандалып манжаларым бүрүштү. Анда Ѳтүк: –Бу, эмне дегениң, Бут? Мынчалык болду менин сѳзүмдү да ук. Айып ѳзүңдѳ турса аны билбедиң, Күнѳѳнү мага коюп, аябай тилдедиң. Чындыгын айтсам: Сен кайда бассаң сени менен барам. Сенден уруксатсыз деги, кантип калам!? Мына ошентип, бири-бирине узатып жеме. толугу менен…..

Насыпбек Асанбаев: Шашма бөжөк

Эне коён жылуу уяда балдары менен чогуу отурган. Ал күнүгө бир маал балдарына китеп окуп, же ар кандай жомокторду айтып берчү. Бул жолу ал бөжөктөрүнө кышкы токой тууралуу окуп жатты. – Кышында жердин баары ак карга бөлөнүп, суулардын үстүнө муз тоңот. Токойдогу бак-дарактар, карагайлар, бадалдар бүт баары ак кардан тон кийишет. Баса, мындай ак тонду кышында биз дагы кийебиз. Ушул жерге жеткенде бөжөктөрдүн арасынан бирөө чыйылдап тура калды. Чынында бул ушундай чыдамы жок коенек болчу. Качан болбосун кепти аягына чыгара укпай суроо берип, же сөздү жыра талашып турар эле. Апасы толугу менен…..