Мээркан Токсобаева: Жаздыгымды суулаган күндөр өттү, бир жолу сүйүп калуу – миң жолу өлүү

***** Булуттар туш-тушка чачылган, буюккан бороон да басылган. Баштарын көтөрдү кылтыйтып, бакалар көлчүккө жашынган.   Аңгыча кызарып күн батты, айлана мемиреп тим жатты. Чалп этип секирип бакалар, чурулдап хорлорун ырдашты.   Теребел тынчыды мемиреп, түн дагы алдыга теминет. Караңгы кең жайып кучагын, келатат  дабышсыз берилеп.   ***** Агарып туш-туш жактары, асманда нурдун ак шаңы. Албырып атып келатат, аяздуу кыштын ак таңы.   Эх, чиркин алды жактагы, эң укмуш көрктүү бак дагы. Элп эткен желге куланып, эленет ак кар шактагы.   Чүмбөтү түндүн, түрүлүп, чүрөк таң атат сүрүлүп. Чар тарап келип  толугу менен…..