Жыпар Исабаева. «Көпүрө…»

Күтүүсүз коңгуроо… Эртең мененки: — Алло, бул — мен, Алма-Атадан чалып жатам! Тез арада келе калчы, мен сага иш таап койдум! — деген күтүүсүз коңгуроо, капыл-тапыл айтылган сунуш менин жандүйнөмө эле эмес, турмушума да чакчалекей түшүрүп, тополоң салып жиберди. — Кандай иш?.. — дедим таң калып. — Албетте, министрдин иши эмес! Базарда контейнер иштетесиң, макулсуңбу? — Койсоңчу… — каткырып күлөм мен. — Кызыксың, эй! Качанга чейин эле кагаз-калемиңди тиктеп, итке минип жүрө бересиң? Элдей акча таап, бардар жашагың келеби?! Келет да! Бирок унчукпайм. — Эртеңден калбай келип кал! — дейт толугу менен…..

Жыпаркүл Исабаева: Азабым тартып жүрүп өтөт элең, Бактылуу кылдым сени сүйбөй коюп!

Бактылуу кылдым сени… Балбылдап күлүп атсаң Күндөй болуп, Түнөрүп турдум эле Түндөй болуп! Азабым тартып жүрүп өтөт элең, Бактылуу кылдым сени сүйбөй коюп!.. Жарыгың төгүп турсаң Жаздай болуп, Жаныңда турдум муздак таштай болуп. Жалынсыз түтөп жүрүп өтөт элең, Жакшы эле кылдың мага жакпай коюп… Мээримиң төгүп турсаң жароокерим, Мерез бир менменсиген жан экемин. Мезгилдин канатында далдаланып, Көрмөксөн болдум сенин бар экениң… Балбылдап күлүп атсаң Күндөй болуп, Түнөрүп турдум эле Түндөй болуп! Азабым тартып жүрүп өтөт элең, Бактылуу кылдым сени сүйбөй коюп!.. Атаке Атаке, баары эсимде… Бала чагым, Эсимде – жытың, толугу менен…..