Сүйөркул Тургунбаев: Кудай кээде өзүн кулга теңесе, кул да кээде өзүн ойлойт кудайдай

Дүйнө-күн Бир кезде узак иштен башым чарчап айнекти ача салсам: дүйнө чаңдап, шуулдап өндүрлөрү, белестери жатыптыр бирдин изин миңге улап… “Дүйнө-күн” Алыкулдун ырын ырдап – албан ой, албан добуш, албан ыргак, удургуп, учсуз дүйнө кыйырын кайрып, бир келип, бирде кетип, жапа тырмак. Демитип, Ысык-Көлдөй толкун айдап, карч уруп кара жанын жээкти жалмап, жатыптыр буусу чыгып, чуусу чыгып, шакардай өзү менен өзү кайнап… Дүйнө-күн Кара Молдо күүсүн чертип, каркайган кара тоодон кайып өтүп, каптаган миң-сан колдун сүрүн кийип, келаткан жөө тумандай жерди чийип…   Бир туруп күңгүрөнгөн ойго батып, күжүлдөп күдүр-будур толугу менен…..

Марат Токоев: Билесиңби, мен көнүпмүн, Баш көтөрбөй жашаганга

***** Таңгаласың. Билбейсиң себебин Турганымдын туйбай суук азабын. Сууган жүрөк күн суугун сезеби? 29.04.1993-19.01.2021 ***** Тарыхтын кумдуу барагы Толтура түркүн издерге. Менин да изим калабы Бетинде анын бир кезде? Бирок да шамал-убакыт Эч кимге билбейт аёону. Эрмекке жаңы кубанып Изиме салар ойронду. ***** “Ким урган боз асман? Көк ала бүт денеси…” Н. Абдразакова “Мекениңе кайт”, – дейт Улуулук. Бирок кантип ага жете алам – Өжөр жаным алсыз умтулуп Көк асмандай болду көк ала. 28.12.94 ***** Асман бетинде сейилде Ай орогуна илинип Араң бошонду ак булут. Эркин жашоодо билбеген Эмне экени толугу менен…..