Омор Султанов: Асыл таштай миң кубулуп көрүнгөн, Махабаттан бир эстелик тургуздум

***** Сен жөнүндө баштап бүтпөс поэма, Каламыма бердим таап зор бакыт. Сени ойлоп ар бир баскан кадамда Сени менен күн да батып, таң атып. Ушул саптар касиети сөзүмдүн Жазарымда өрүк болуп эзилдим. Сүйүү мени кете жазды эритип Өзүмө өзүм оттон ысык сезилдим. Кайдан келип, кайда мени алпарат?! Түшүп бердим толкунуна сезимдин. Эми ар дайым жүрөгүмдө салтанат Эми ар дайым сенсиң, анан өзүммүн. Мага келчү майда өкүнүч, кайгылар Урундуңар тоскоолдукка урабас. Эми мени кебелте албай калдыңар Мен чынармын кылым көктөп куурабас.   *** Билбейм кайдан табылгансың сен мага Маңдайыма бүткөн жалгыз толугу менен…..