Сильва Капутикян: Не сурасам берген тагдыр бир гана – Бактысы артык бир сүйүүнү бербеди

АРМЯН АДАБИЯТЫНАН Сильва КАПУТИКЯН (1919-2006) СССР Мамлекеттик сыйлыгынын лауреаты *** Асканын кылда чокусу. Кызгалдак гүлү дирилдейт – Сенсиң ал жүрөк бүлдүргөн. Кооздукка гана арбалып, Бийикте өсөт бул гүлдөр.   Төмөндө калың капчыгай. Караймын. Булак анда бар. Сенсиң ал. Жутпайм сууңдан. Кетемин. Кетем жандабай.   Удургуп деңиз. Түбүндө, Түбүндө жатат сан акак. Сенсиң ал. Дудук тереңден Ала албас кызык саматат.   Түбөлүк жакын, алыс да Арарат биздин. Аппагым Сенсиң ал. Отсуз куйкалап Агарат түпсүз ак карың.   ЖОЛ КАНА? Жоготом өзүм-өзүмдү: Көз жоосун алган кыйырыңан. Чачыңдын коюу токою… Жүзүңдүн аппак карында толугу менен…..