Аман Нааматов: Эмне үчүн Айгүлдү эч ким мактаган жок?

Эмне үчүн Айгүлдү эч ким мактаган жок? (Балдар үчүн) Кошуна эки кемпир мейманга жөнөмөк болушту. –Чоң эне, мен да барам! – деди небереси кабагын ыйлап ийчүдөй бүркөп. Барасың чүрпөм. Жуунуп, кийинип даяр тур. Так секирип сүйүнгөн Айгүл камданып жатты. Ошол эле учурда кошунасынын да кичинекей Гүлнуру чоң энесине жардам берип жүрдү. Ал: «Мен да барам» – дебеди. Чоң энеси өзү кайрылды. Сенсиз куруп калам го. Мени менен мейманга барып кел. –Макул, чоң эне. Көп узабай эки кемпир жолго чыгышты. Боорсок, бышкан эт салынган баштыктар буруксуп жыттуу. Бара турган жери анча толугу менен…..

Аман Нааматов: Жаңы короз

Жаңы короз –Түү-тү! Тү-тү-тү-тү! Ата жем бергени тоокторун чакырып жатты. Тооктор короонун аягында алма бактын ичинде жайылып жүрүшкөн эле. Эң алды болуп балтактап чоң кызыл короз чуркап келди. Өмүрүндө жем көрбөгөн эмедей жерге чачылган жүгөрүнү аябагандай ач көздүк менен шакылдата чокуп жеп жатты. Бул сугалактыгы менен мекияндары келгичекти чачылган жемдин бирин калтырбай терип койчудай. Атамдын ачуусу келип маңдайындагы корозду колунда кармап турган чөйчөгү менен бир койду. ‒Түт! Өлүп кет, өлүп кеткир! Мекияндарын күтпөй сукулдап!.. Кызыл короз жонуна тарс бир тийген чөйчөктөн чочуп какылыктап уча качты да, анан кайра эле тооктордун толугу менен…..

Аман Нааматов: Куудул чымчык

Куудул чымчык Атам маңдайкы жашыл бетке кой жайып кеткен. Түш маалы. Максат экөөбүз атама суусундук алып артынан жөнөдүк. Көпкө бастык. Жайылган койлорду көрө албадык. Кыр ашып алыстап кетсе керек. Жанбоордоп келе жаттык. Айлана жымжырт. Аңгыча эле үстү жагыбыздан ышкырык угулду. Селт чоочуп жалт карадык. Эки-үч кызыл суурлар балталактап ийиндерине кире качышты. Башка эч нерсе көрүнбөдү. –Ким ышкырды? –Билбейм. –Жашынып калды го дейм?.. –Каякка жашынат. Бардыгы көрүнүп эле турбайбы. Чын эле… Түшүнбөй элеңдеп турабыз. Туура жагыбыздан кулун кишенеди. Жалт карадык. Эч нерсе көрүнбөйт. Таң калып бири-бирибизди карадык. Арт жагыбыздан ит кыңшылагандай толугу менен…..