Бектуруш Салгамани: Кечээ гана сүлкүлдөп жүргөн бакта, кайда менин күз деген коңур атым?

Кайда менин күз деген коңур атым? Сөөлөтүнө, көркүнө тоюп дайым, сук артчусуң көргөнүң, жолукканың. Кечээ гана сүлкүлдөп жүргөн бакта, кайда менин күз деген коңур атым?   Туйлачу ээлеп тоо, кыр, бак, шүдүгөрдү, токчулуктун, төр, дандын жыты келчү. Тула бою, тердиги – күмүш эле, токуганмын күн түспөл күмүш ээрди.   Күмүш – жүгөн, чылбыры башындагы, күмүш, мистен болчу – үртүк, жабуулары. Шыңгырачу да күмүш үзөңгүсү, шуулдап турчу жел, шамал жалындагы.   Күндөп-түндөп айкырып, кишинечү, кишинесе жер, асман титиречү. Чапсам дегем көк бөрү, улактарда! – чыктым бактан табалбай изин эми.   Уктап толугу менен…..

А.С.Пушкин: Сараң рыцарь

Сараң рыцарь Катышуучулар: Альбер Иван (Альбердин кызматчысы) Барон (Альбердин атасы) Герцог   1-көрүнүш Мунарада Альбер жана Иван Альбер: – Сөзсүз барам мелдеш болчу жерге мен. Туулгамы апкелчи, Иван, көрөйүн. (Иван туулганы берет) Тешик туулга, жараксыз. Жаңысын эптеп таппасам, Кантип кием башыма. Граф Делорж наалаты! Туулгамы туштаганын карачы! Бир какканда ээринен кулатып, Оңой тийген жоксуз ага сиз деле. Бир күн, бир түн тилсиз жатты, али да эсин жыя электир. Антсе да ал анча зыян тарткан жок. Альбер: – Көөдөн деген өзүнүкү Жаңысын сатып алам – деп, Бир тыйынын коротпойт. Ай, аттиң толугу менен…..