Байдылда Сарногоев: Көрүнүшүң көк бөксөдө баратып, Кыйгач тартып тура калган эликтей

Киного кетип баратам Жигерлүү жигит кезимде, Чокудан чыктым чокуга, Чокуга мени чыгарган, Жаштыктын жалын оту да.   Жигерлүү жигит кезимде, Түшүмдө жүрдүм куш кармап. Өбөктөй түшүп ыкташып. Өңүмдө жүрдүм кыз жандап.   Эңсесем эми чыга албайм, Чокулар калды бийикте. Жаштык кез өттү “жалт” берип, Бай кылып таттуу үмүткө.   Түшүмдө эми куш эмес, Карга да калдым кармабай. Өңүмдө эми кыз эмес, Келин да калдым жандабай.   Бакытым жалгыз өзүң деп, Башкага көңүл байлабай. Киного кетип баратам, Кемпирчем менен жайма-жай.   Мүрзө жанында Жанымды салып кейишке, Жатасың жалгыз бейитте. “Жарк” этпес толугу менен…..

Назым Хикмет: Таарынуу бул – “Сени сүйөм”, “Баш тартпадым” дегендик

Түрк адабиятынан   Назым Хикмет Таарынуу Билесиңби таарынуу не? Таарынуу бул- чынчылдык, балалык. Жалганы жок тазалык! Таарынуу бул – “Сени сүйөм”, “Баш тартпадым” дегендик. Таарынуу – наз, Сени жакын көргөндүк. Мен да сага таарындым!..   Таарынганым ачуум дагы, кечирүүм. Кетпегеним, Кете албаган чечимим. Өзүң түшүн мага кымбатсың баарынан. Мен да сага таарынгам…   Жемал Сүрея Сен келсең… Дал азыр тереземден, Көргөзүп карааныңды, Сен келсең… Келсең экен! Бакыттын көз жаштары, Көзүмдөн тегеренсе.   Макулмун, эсеп бербей, Макулмун, унчукпасаң. Эч нерсе айтпай дебей, Үн сөзсүз тынч уктасак.   Үңүлүп көздөрүңө, Көзүңө көзүм толугу менен…..

Кыял Тажиева: Акыркы кездешүү

Акыркы кездешүү Көрсө көбү кыска тура. Ошол үчүн маанилүү болду окшойт да. Бул жарыкта биз өтө, өтө эле аз кездештик. Бирок, күнүгө жанда жүргөн көп адамдарга караганда өтө жакын элек. Ал менин – Зайырбек Ажыматов байкем болчу эле да. Кызыгы анын чын эле кымбат адам экени, өтө таланттуу экени, анан да кыргызга керек экени кокусунан эле жаздын бир жайдары кечиндеги суук кабардан кийин, чок баскандай секирип, жакшы күндөрдү колдон тарттырып жибергенде гана сезилип калды. Кеч билип калдык. Анын кыргызга чындап керек экенин өзү да билчү эместир. Анан, аны аңдап биз толугу менен…..

Магжан Жумабаев: Эмне кылса ал ажалдын өз эрки, Кубат берет мага сулуу нур көркү

Пайгамбар Устремляя наши очи, на бледнеюший Восток. Дети скорби, дети ночи, Ждем, не придет ли наш Пророк. Мережковский   Күн батышты караңгылык каптаган, Күнү батса, кайра таңы атпаган. Түнөрүп тур, түндөн туулган перилер, Өз Теңирин таманына таптаган.   Күн батышты караңгылык каптаган, Бир да жылдыз асманында жанбаган. Түн баласы өз Теңирин өлтүрүп, Табынганга башка Теңир таппаган.   Күн батышты караңгылык каптаган, Бир дагы жан түндө тынчып жатпаган. Билген эмес «ыйман» деген нерсени, «Курсак» деген сөздү гана жаттаган.   Түн баласы… Түн жолуна түшкөн ал, Сакоосуң деп Муса тилин кескен ал… толугу менен…..

Меңди Мамазаированын “Аймаран” романынын каармандары – азыркы замандын кишилери

Токтогул атындагы мамлекеттик сыйлыкка көрсөтүлгөн чыгарма Меңди Мамазаированын “Аймаран” романынын каармандары – азыркы замандын  кишилери Эң алды менен айтып коёюн, адабиятчы же сынчы болбосом да, романды окуган соң, окурман катары да, чыгармачыл адам катары да, кала берсе жазуучунун калемдеш-замандашы катары өз пикиримди жазууга белсендим. Улуттук адабиятыбыздын тарыхында бардык жанрда бирдей эмгектенген жазуучулар сейрек. Кыргыз Эл акыны Меңди Мамазаирова ошондой сейрек калемгерлердин катарына кирери баарыбызга белгилүү. Албетте, бир эле мезгилде акын, прозаик, драматург, публицист жана журналист болуу оңой эмес. Бирок, ушундай көп кырдуу чыгармачылыгынын ар бир тармагында айтарлык ийгиликтерге жетишип, улуттук толугу менен…..

Ли Бо: Чөктү недир көңүлүм, Жүрөгүмдө – кусалык

Москвада, орус тилинде “Детская литература” басмасынан 1987-жылы Ли Бо и Ду Фу “Избранная лирика” деген аталышта жарык көргөн китептен Ли Бо  I Табият жөнүндө ырлар   Лушань тоолорунда Түштүк-чыгышка Беш карыя чокусуна карап турганым Турам карап чокусун Беш карыя, Лушанга, түштүк-чыгыш жагына.   Ал асманга көтөрүлө бой керип, Алтын гүлдөй жаркырайт нур чагыла.   Анда болсом, айлана бүт көрүнмөк, Көз кубантып, олтургандай тагыма.   Арман болбос, ошол жерде мен жашап, Анан өлсөм, тагдырыма багына.   Тоонун чокусундагы храм Мен тоонун чокусунда Түнөймүн ээн храмга.   Жетчүдөй созсом колум, Жылтылдак жылдыздарга.   толугу менен…..

Айнагүл Базарбаева: “Ырды булуттун үстүндө олтуруп жазгым келет…”

Жан толгоо Акын жана журналист Айнагүл Базарбаева: “Ырды булуттун үстүндө олтуруп жазгым келет…” – Айнагүл, кыргыз поэзиясына 90-жылдардан кийин келген жаңы толкундун агымында сен да бар элең. Бирде көрүнүп, бирде көрүнбөгөн Саманчынын жолундай болуп кайда жүрөсүң? – Балким, адабият айдыңында көрүнүп-көрүнбөй жүрүшүм мүмкүн. Бирок, өз казанымда өзүм кайнап эле келатам. Бир кездери мамлекеттик кызматтарга да аралашып кеткенимди жашыра албайм. Саясат биз үчүн эмес экен. Ыр жазгандардын, дегеле чыгармачыл адамдын жан дүйнөсү эркин болуусу керектигин өзүң жакшы түшүнөсүң да. Ойлоп көрсөм, бизге окшогондорго гезитте, болгондо да же адабий же маданий гезитте толугу менен…..

Кыргыз Республикасынын Эмгек сиңирген артисти, төкмө акын Ысак Барпиев дүйнө салды

Кыргыз Республикасынын Эмгек сиңирген артисти, КРнын Улуттук жазуучулар союзунун мүчөсү, кезинде Т.Тыныбеков, Э.Турсуналиев, Т.Абдиев, А.Айталиевдер менен бир жүрүп, айтыштарга катышкан төкмө акын Ысак Барпиев 86 жаш курагында оорудан улам каза болду. Ысак Барпиев 1934-жылы Жалал-Абад облусунун Аксы районундагы Авлетим айылында жарык дүйнөгө келген. Орто мектепти аяктагандан кийин, 1957-жылы Афлатун маданият үйүнүн башчысы болуп иштеген. 1958-жылы Токтогул атындагы парктын директору, райондук маданият үйүнүн директору болгон. 1961-64-жылдары Токмок шаарындагы маданий агартуу техникумун, 1973-78-жылдары Өзбек ССРинин Хамза Хакимзаде атындагы педагогикалык институтунун тарых факультетин окуп бүтүргөн. 1978-жылга чейин райондук партиялык комитеттин чечими менен Тельман толугу менен…..

Тынчтыкбек Нурманбетов: Капкакка кыргыз жанын жашырганбы? Капкакка кыргыз сырын батырганбы?

Кыргыз десе Кыргыз десе: безеленем чырылдап, Кыргыз десе: каным күйөт шырылдап. Кыргыз десе: кыйналганым унутуп, Кыргыз десе: созолонтом ыр ырдап.   Кыргыз десе: жаным жыргайт ыр курап, Кыргыз десе: көздөн жашым кылгырат. Кыргыз десе: кылым жашайм карыбай, Кыргыз десе: эч соолубайт Ыр – булак.   Кыргыз десе: жаза тийбес октоймун, Кыргыз десе: Азезилден коркпоймун. Кыргыз десе: кыянаттык кылганга, Кыргыз десе: Кыяматта оттоймун.   Кыргыз десе: чөмүлөмүн кыялга, Кыргыз десе: жер таппаймын сыярга. Кыргыз десе: үмүт үзбөйм жашоодон, Кыргыз десе: кулдук урам Кудайга!   Комуз күүсү Залкар комузчу Ниязалы Борош уулуна толугу менен…..

Эрлан Жумагазиев: Тээ бир кезде тажап качсам… Азыр мен, тентек, жинди кыялыңды сагынам!

Атама Бар чачыӊдын агарган ар талында, Балдарым деп тарткан түйшүк, камылга. Атаганат, өксүтөт ээ дүйнөӊдү, Апабыздын болбогону жаныӊда!   Сырттан күлүп, а ичиӊден кайрып муӊ, Сыр бербейсиӊ кылса дагы кайгы үстүм. Жети балаӊ бир апамча болалбай, Жемиргендир канча жылдык жалгыздык!   Качат мезгил кумдай чууруп салааӊдан, Кайтпас күндөр кайкып учкан жагалмай. Арып барат барган сайын кубатыӊ, А мен дале жүрөм ордум табалбай!   Жан дүйнөм менен баарлашуу (монолог) – Адамсыӊбы? Ийнимди куушурамын, – Адалсыӊбы? Аны да “билбейм” дедим. – Арамзалык, куулук туу кыларым, Азыр менин турмуштан үйрөнгөнүм!   – Адилсиӊби? толугу менен…..