Жыпаркүл Исабаева: Азабым тартып жүрүп өтөт элең, Бактылуу кылдым сени сүйбөй коюп!

Бактылуу кылдым сени… Балбылдап күлүп атсаң Күндөй болуп, Түнөрүп турдум эле Түндөй болуп! Азабым тартып жүрүп өтөт элең, Бактылуу кылдым сени сүйбөй коюп!.. Жарыгың төгүп турсаң Жаздай болуп, Жаныңда турдум муздак таштай болуп. Жалынсыз түтөп жүрүп өтөт элең, Жакшы эле кылдың мага жакпай коюп… Мээримиң төгүп турсаң жароокерим, Мерез бир менменсиген жан экемин. Мезгилдин канатында далдаланып, Көрмөксөн болдум сенин бар экениң… Балбылдап күлүп атсаң Күндөй болуп, Түнөрүп турдум эле Түндөй болуп! Азабым тартып жүрүп өтөт элең, Бактылуу кылдым сени сүйбөй коюп!.. Атаке Атаке, баары эсимде… Бала чагым, Эсимде – жытың, толугу менен…..

Сүйүн Капаев: Ногой элинин тарыхынан бир үзүм

Сүйүн  Капаев – Ногой акыны, Карачай-Черкес Эл жазуучусу     Ногой элинин тарыхынан бир үзүм!                               Жоготподу чебер-чечен өз тилин (толгоо) Абалкыда Ынтымактуу Ногойум, Эдил-Жайык Араларын бийледи. Батына албай Каруусу күч калкыма, Эч бир жоонун Колу дагы тийбеди.   Орол тоодо Ордосунда ойноду. Жайык суусун Жээктеп жай орноду. Эл энеси – Эдилим деп эркелеп, Эдил суусун Айлап-жылдап бойлоду.   Терек дайра, Кум дайранын арасын, Айтып жүрдү Ата-баба жери деп. Жол бойлогон Балбал таштардын баарын, Урпактарга Мурасталган кабыр деп. толугу менен…..