А.С.Пушкин: Кавказ туткуну 

Кавказ туткуну  Арноо (Николай Николаевич Раевскийге) Жан досум, cѳзүмдү ук кулак салып, Эркиндик музасынан* сага алып, Арнадым куугун кѳргѳн чердүү ырды, Бош кезде боюм балкып, күйүп-жанып. Күнѳсүз, кубаныч жок кыйналганда, Туш-туштан ушак шыбыр таралганда, Түсү суук, кыянатчы болот канжар Жол тосуп, туура тартып, кадалганда, Уйкусу мухаббаттын болуп үстүн Мерт кылып мени ѳлтүрѳ талаганда, Жаным жай тынычтыкты сенден мен таап, Мени сен, чындап сени сүйдүм мен да. Тийгенде мага бороон бет алдымдан Дуба окуп, “беттен кайтпа” дегенмин да. Кайгылуу капа баскан күндѳрүмдѳ, Муӊканган менин зардуу үндѳрүмдѳ, Кавказдын тоосу мага ой түшүрдү, толугу менен…..

Кеңешбек Асаналиев: Шүкүрбек жана мен

Шүкүрбек жана мен Пушкин үйүндөгү менин жашоо турмушумдун алтын тилкеси аяктап баратты. Өз учурунда көп нерселерди тиешелүү даражада баалай албаганым, же не бир асыл-заттарды өздөштүрүп үлгүрө албай калганым, бул менин күнөөм эмес. Мен бүтүндөй оюмду, акыл-эсимди үч жыл бою бир гана нерсеге, китепке бурдум. Убакытты текке кетирбей пайдаланууга аракеттендим. Ошондой болсо да өз жеримде мектептен, институттан алган негизим, даярдыгым канча болсо, андан аша албайт элем да. Анын үстүнө мен өзүмдүн жашоомдо бийикке умтулбадым, таалай эмнени буюрса, азбы-көппү ошого ыраазы болуп жашадым. Дал ошол таалай-тагдырдын буйругу менен Пушкин үйүнө туш келдим. толугу менен…..