Category: Поэзия

Таштанбек Чакиев: Мен турмушту минип алдым алкынтып, Турмуш бүгүн мени менен убара

Жазуучулар Союзу

Мекен, сенин тузуң таттуу Мекен, сенин тузуң таттуу, Уулдарың азамат! Төрүң кенен, бийик ашууң, Куш канаты талыгат.   Тили жүйрүк, көзү өткүр, Кол сунганы келечек. Элиң сонун – пейли кенен, Ыр-күүсү бар керемет.   Кызыл байрак кырка тарап, Кызы наздуу Мекеним. Алмустактан аяр тутуп, Аздектеген медерим.   Жылга-жыбыт, кокту-колот, Ар бир ташың баа жеткис. Сен экөөбүз киндик туташ, Жаралгандан эгизбиз!   Ала-Тоодой заңкайышкан, Карылары – кеменгер. Кагылайын Ата Мекен, Эсен-аман боло көр!   ***** Мүнөзү бар өзгөрүшчүл элиңдин, Дагы канча өзгөрүү бар ким билет!? Уулдарың кашкөй баатыр, эзелтен Каршылашы кара толугу менен…..

Баяс Турал: Мөңкүп аккан дарыянын кыймылы бар канымда

Жазуучулар Союзу

Бийиктик жана биримдик Турмуш өзү майдалардан куралат деп айтышкан бизден мурун жашап өткөн адамдар. Майда кумдар биригип, пайда кылат үйдөй болгон таштарды. Аскалар да пайда болот биригишкен таштардан. А аскалар бир-бирине кошулуп, айланышат тоолорго. Тоолор анан бири-бирин толуктап, көтөрүшөт көк тиреген улуу, бийик чокуну!   …Биз да акырын тоолорго окшоп өссөк дейм. Тоолорго окшоп умтулсак дейм биз дагы бийиктикке күнү-түн! Тоолорго окшоп жашасак дейм кыргыздар- Азиянын асманын төбөбүзгө көтөрүп!   Тоо жана мен Мен тоолордун арасында төрөлгөм. Тоолорго окшоп сыймыктуумун, салмактуумун, бийикмин!   Тоолор майда кум менен топурактан турат дешип толугу менен…..

Толукбек Байзак: Биз тере элек нур гүлдөрү албыра, Биз чыга элек кырлар жатат алдыда

Жазуучулар Союзу

Кош мекеним! Кош бол эми көрүшкөнчө алсыз, жарды Мекеним. Сени таштап көпкө дейре алыс сапар кеземин. Тилеп сенин тынчтыгыңды, тилеп сага эсендик, убайымдуу бул күндөрдө, урматыңы сеземин.   Кеттим алыс, кейиш толгон жүрөк менен кыялбай. Жатканыңда жаш баладай там туң басып туралбай. Маанай чөгүп, ындын өчүп, акыл эсиң жыялбай, турганыңда кайрат эркти тилейм сага сүйүп туруп кудайдай.   Сага караан боло албадым, бу капалуу күнүңдө. Ийинимди тосо албадым, бирок менден түңүлбө. Биз кайтарбыз жеңиш менен күндөрдүн бир күнүндө, ал анткени өзүң барсың, жүрөктөрдө, сүйүүмдө.   Касиетин Ата Журттун уул эмесмин толугу менен…..

Кожогелди Култегин: Чырактар жарк эткенсип – киргенде сен, Чырайга чыга түшчү ресторан да!

Жазуучулар Союзу

Качып барам Сынгандай катар турган чыны жайнап, Сынды бүт жүргөн сага сыйым арнап – Супсулуу, мен сыйынган чырайыңдан Сур жылан чыккан үчүн зымыраңдап…   Мээримиң сезер элем куштап улам, Мээленет жебең азыр туш жагыман. Тебетей ичиндеги башым тоңот Телефон номуруңдун муздагынан.   Ырдасам – жалгыз өзүң угуучум-ай, Ыргакка төнүп кетчү сулуу чырай. Экөөбүз кирчү залдан корком азыр Экран ичинен сен чыгуучудай.   Жок эле ашык сөз да, ашык шамал, Жолубуз, катар бассак, ачык жалаң. Ал мезгил – азыр мага концлагердей, Арт жакты карап койбой качып барам.   Шопен Кайрыктарын карачы толугу менен…..

Айнагүл Базарбаева: Атам түгүл, зар болуп азыр кайтам, Короодогу койлордун корголуна

Жазуучулар Союзу

Бала чак Тыт башында балапандай олтурган, Оозу-башым кочкул-кызыл, карала, Түшөт эске бала чагым. Баласындай карганын, Болсом деле, энем айтчу “аппагым…” Ширин эле ал тыттар, Кызыл эле алчалар, Жийде жыты “бур-бур” этчү. Эх, жыпар! Шагы ийилген алмалар, Шабдаалылар, бийилер, Турчу баары ийип эй,- Данегинен сүт чыгарган бадамдар. Берекелүү, белен бейиш багындай, Ширин эле, таттуу эле ал жылдар, Куса болуп апакемди издеген, Мага баары апа эле, эмизчүдөй эмчегин, Мээрим төгүп турчу, аалам, табият, Алла таалам кааласам,- Кыялымда ак булутка олтургузуп коюучу, Бала кезде асмандарды каалагам. Бийик-бийик болуу үчүн..   Ак – кара толугу менен…..

Нурийла Анарбаева: Тартсам дагы мен тартайын эзели, Азабын сен тарта көрбө кусанын

Жазуучулар Союзу

Чай демдеймин ырлардан Жамбаштап жатам жайлоо шиберинде, Жакшы сап тапсам деген тилегимде. Өрүлүп кыз чачындай тоодон түшкөн, Бото көз булак ырдайт өз тилинде.   Көп гүлдөр жашыл жайдан төрөлүшкөн, Ааламга атыр жытын жөнөтүшкөн. Ийкемдүү ыргалышат желге бийлеп, Сулуулук, аруулукка бөлөнүшкөн.   Көк тоолор булуттарды өңөрүшкөн, Түн кирсе жылдыздарды көтөрүшкөн. Бекемдик, токтоолук бар бойлорунда, Бир-бирин кучакташып жөлөнүшкөн.   Ааламда бир Ай, Күн бар көк тирешкен, Жөнөтөт нурун бизге ширелишкен. Нур кошуп жан дүйнөмө кубат алам, Жакшы ырдан чайга кошуп демдеп ичсем.   Куй шараптан Мен түшүмдө сени көрүп кусамын. Тартсам дагы толугу менен…..

Абдыманап Бакыев: Чечилбеген түйүндөрдү заматта, Ажал гана чечип коёт акыры

Жазуучулар Союзу

“Китеп көрсөм атамды эстейм, анткени атам акын эле” Күн өтө берет… Мен үчүн бул сөздүн маанисин түшүнгөн күн 2018-жылдын 15-июнуна туура келди. Бул күн менин атам үчүн акыркы күн болсо да, андан кийин деле күн өтүп жатат. Буга чейинки майда-чүйдө жетишпестиктер эч нерсеге арзыбайт тура! Мындан ары “Сен бактылуусуңбу?” – деген суроого эч качан: “Ооба” деп жооп бере албайм го… Анткени ар күнү эрте менен ойгонгондо “атасыз дагы бир таңым атты” деген ой башыма кылт этип келе берет да, атама болгон кусалыгым күчөй берет. Себеби бактагы алма-өрүктөр, тал-теректер атамды эске толугу менен…..

ТҮБӨЛҮК – СӨЗ МЕНЕН МУЗЫКА

Жазуучулар Союзу

Учурдагы, заманбап поэзия ааламынын көрүнүктүү өкүлү, акын – Вадим Терёхин, Россиянын жазуучулар Союзунун тең төрагасы. Москвада орус тилинин эл аралык академиясынын вице-президенти жана академиянын анык мүчөсү, Россия боюнча жалпы “Россия жазуучулар Союзунун” Калуга областындагы бөлүмүнүн төрагасы жана Калуга областынын II даражадагы мамлекеттик кеңешчиси, “Дубалсыз дүйнө” эл аралык поэтикалык кыймылынын координациялык Кеңешинин мүчөсү, Санк-Петербургдагы Петровдук илимдер академиясы менен искусствонун анык мүчөсү. 1963-ж. Тула областында төрөлүп, Казандагы жогорку аскердик ракеталык команданын инженердик адистигин ата-энесинин талабы менен мыкты окуп, көп жыл “Байкоңур” космодромунда кызмат өтөгөн. Адабиятка болгон кызыгуусу аны өмүр бою коштоп жүргөндүктөн, толугу менен…..

Тамара Добул кызы: Ата үйү – ыйык бизге Меккедей, Ага баруу – сыймык, бакыт биз үчүн!

Жазуучулар Союзу

Атанын үйү Бир атадан, бир энеден төрөлүп, Бир бешикке өссөк дагы бөлөнүп, Бул турмуштун жазмышына баш ийип, Бой жеткенде ар кай жакка жөнөдүк.   Эх кантели, турмуш башка, шарт башка, Эң кичүүбүз жашайт азыр ал тамда. Балдарыбыз, жарыбыз бар, мүмкүндүк Боло бербейт күн өткөрбөй барганга.   Атабыздын курган үйү биз өскөн, Алтын мамы – байланганбыз жүрөктөн. Ата-энебиз өздөрү жок, эми биз Аларды тек көрөбүз да сүрөттөн.   Бардык жерде ойго түшүп күнү-түн, Байлап турган көңүлдөрдүн бир учун, Ата үйү – ыйык бизге Меккедей, Ага баруу – сыймык, бакыт биз үчүн! толугу менен…..

Бурулкан Сарыгулова: Нысабы кем ушул кымкуут дүйнөнүн, Бийик болуу деген менен иши эмне.

Жазуучулар Союзу

Түстүү күз Сары, кызыл, буруу  түс Быйыл мынча сулуу күз! Бариктерге баркыттай, Суктандык ээ, быйыл биз.   Күрөң, ала, апарман, Түстөр чыгат катардан. Бак жылаңач. Түптөрү Ала кийиздей жасалган.   Кудум чоктой албырат, Көчө толгон жалбырак Өң алышса Күн менен, Кудум алтын жаркырак.   Күз көшүлөт, күн күлөт. Орундалды миң тилек. Далай жигит жанашты Сулууларга үлбүрөк.   Кечки күз Чыйрыктырып тулкусун кечки күздүн, Чыргоолонот капкачан оңгон сезим. Көкүрөктүн үлпүлдөк деми кайтып, Көңүл күздөй муңайып турган кези.   Телмирет жайдак калган мырза терек, Баарынан чарчап турган жамалыма. Боштукту көңүлдөгү толтурчудай, Жабышат толугу менен…..