Эсенбай Калдаров: Сын көтөрбөс карышкыр (тамсил)

Бут менен ѳтүк Бир күнү Бут урушту Ѳтүктү: –Эй, талпаңдаган эби жок Ѳтүк! Угуп тур, сага айтам кѳптү. Жол менен жакшылап жүрбѳй мүдүрүлүп, сүрүлүп, Аның аз келгенсип соройгон мыктарың денеме ѳттү. Кѳзүңѳ карап акырын баспайсың, Бир нерседен кур калгансып чоң-чоң аттайсың. Билбейт экенсиң кантип жүрүштү, Сенин ичиңде сандалып манжаларым бүрүштү. Анда Ѳтүк: –Бу, эмне дегениң, Бут? Мынчалык болду менин сѳзүмдү да ук. Айып ѳзүңдѳ турса аны билбедиң, Күнѳѳнү мага коюп, аябай тилдедиң. Чындыгын айтсам: Сен кайда бассаң сени менен барам. Сенден уруксатсыз деги, кантип калам!? Мына ошентип, бири-бирине узатып жеме. толугу менен…..