Мустай Карим: Жол үстүндө – буттарым, көңүлүм – ырда. Мен өмүрдү ушундай сүрүп келем.

Башкырт элинин улуу акыны, жазуучусу жана драматургу Мустай Карим. (1919-2005) Сен төрөлгөн жерде болдум Жаркын жаздын жадыраган чагында, Келдим, мына, сен төрөлгөн айылга. Таазим кылам изиң түшкөн жолдорго, Салам берем сага жашташ кайыңга.   Жылып турат күн нуруна жол чаңы, Бийик турат кайыңдардын учтары. Жакшысыңбы, жалжалымдын турпагы! Амансыңбы, алганымдын кыз чагы!   Кутман жердин мейкиндери, кырлары, Каштай тунук Сармасандын суулары, Айдарым жел, жадыраган жаш гүлдөр, Ай жарыгы, күндүн күмүш нурлары.   Баарыңарга алкыш айтып турам мен, Ал-анткени менин жарым силерден Өмүр таап, койнуңарда көгөргөн. Нуруңарды, мээриңерди ал өзү Күлмүңдөгөн көздөрүнө толугу менен…..

Токтош Абыкеев: Арап мерген

Арап мерген Илгери-илгери өткөн заманда, Арап мерген менен Үсөн мерген деген эки мергенчи дос, ак кар, көк муздуу аска-зоодо илбирс уулап жүрүшүп, Арап мерген тайып, терең бир муздун жаракасына түшүп кетет экен. Сыртта калган Үсөн мерген ары чуркап, бери чуркап, досун чакыра берип үнү бүтөт. Акыры эч бир жооп уга албаганда, аны өлдү деп ойлоп, айылына кабарга кетет. Дал ошол мезгилде ээси оогон Арап мерген өзүнө келип, Үсөн досун жардамга чакырат. Ал да жогортон эч жооп уга албай үмүтү үзүлгөндө: -Жаракада жалдырап, Мында тоңуп өлгөнчө, Аркар кууп баратып, учуп өлсөмчү, толугу менен…..